27 Ιουνίου 2005

ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΙΚΑ

Εθνική συμφωνία για την ανάπτυξη του ΙΚΑ, πρότεινε ο Βουλευτής Β' Αθηνών Σταύρος Μπένος, κατά τη συζήτηση στη Βουλή, του νομοσχεδίου για την ανάπτυξη της κεφαλαιαγοράς, στην οποία κυριάρχησε το ασφαλιστικό των τραπεζών και πρόσθεσε:

¨Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για Υπουργούς και Υφυπουργούς. Δεν θα μπορούσε να είναι μία διοίκηση του ΙΚΑ κοινής αποδοχής για πολλά χρόνια;¨

¨Ακόμη, ο κ. Μπένος υποστήριξε ότι με τις ρυθμίσεις του ασφαλιστικού των τραπεζών βλάπτονται οι εργαζόμενοι σ'αυτές, ρίχνονται τα βάρη στο ΙΚΑ, στο κοινωνικό σύνολο, στα νιάτα μας και τόνισε: ¨Δεν αξίζει για τα νιάτα μας να σκεφτόμαστε έτσι¨.

(Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της αγόρευσης του κ. Σταύρου Μπένου).
 

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΑ' ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α'
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΑ'
Δευτέρα 27 Ιουνίου 2005

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Σταύρος Μπένος.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαι πολλά χρόνια στην πολιτική ζωή, από νεαρή ηλικία, και πολλά χρόνια στο εθνικό Κοινοβούλιο και σας βεβαιώνω, ότι σπάνια αισθάνθηκα τόσο άσχημα, όσο αισθάνομαι αυτές τις ημέρες. Αισθάνομαι προσβεβλημένος, αισθάνομαι ταπεινωμένος, αισθάνομαι ότι γίνεται μία συζήτηση σ' ένα εντελώς θολό περιβάλλον, κυρίως από τα δύο μεγάλα κόμματα, και δεν μπορεί πραγματικά να βγάλει άκρη κανένας πολίτης σ' αυτή τη χώρα, αφού δεν μπορούμε κι εμείς να βγάλουμε άκρη.

Η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Αλογοσκούφης εκθειάζουν ένα νόμο, τον οποίο καταψήφισαν. Και άκουσα και πριν, την τοποθέτηση του κ. Αλογοσκούφη, που μίλησε πάρα πολύ αρνητικά γι'αυτό το νόμο. Και προκύπτει το απλό ερώτημα: Αφού είναι τόσο κακός αυτός ο νόμος - απευθύνομαι με πόνο ψυχής, αγαπητοί συνάδελφοι - γιατί τον εφαρμόζετε, γιατί συναινείτε στο να προχωρήσει; Μιλάω για την κύρια ασφάλιση, για τα ταμεία κύρια ασφάλισης, κυρίως.

Έρχομαι τώρα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ψήφισε έναν νόμο και δεν έχει το ανάστημα και το θάρρος να πει ότι σ'αυτή τη διάταξη έκανε λάθος. Και προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από μία φυσιογνωμία του πολιτικού τόπου, που είναι ο κ. Έβερτ. Εγώ, αγαπητοί μου σύντροφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και συνάδελφοι, αγαπώ πολύ την παράταξή μας, αλλά θλίβομαι όταν καταφεύγει σε τέτοια τερτίπια. Τι είδους πολιτική είναι αυτή, αγαπητοί συνάδελφοι; Τι κάνουμε σήμερα δηλαδή εδώ; Εσείς της Νέας Δημοκρατίας ψηφίζετε ένα νόμο, τον οποίο είχατε καταψηφίσει και μόλις τώρα ο Υπουργός είπε ότι δεν είναι καλός; Κι εμείς του ΠΑ.ΣΟ.Κ. εγκαταλείπουμε έναν νόμο, τον οποίο είχαμε εκθειάσει; Τι μηνύματα στέλνουμε απόψε στον ελληνικό λαό και κυρίως στην νεολαία; Ειλικρινά θέλω να μου πείτε. Γιατί λέμε, ότι ο βουλευτής πρέπει να μιλάει με τη φωνή της συνείδησης. Δηλαδή θα έχουμε συνέχεια κομματικό πατριωτισμό;

Ύστερα, ήταν εικόνα αυτή που είχαμε στην Επιτροπή, κυρίως μεταξύ νέων συναδέλφων που ήταν έτοιμοι να πιαστούν στα χέρια; Γιατί εξακοντίζανε επιχειρήματα και από τη μία μεριά και από την άλλη, εντελώς έωλα, στηριγμένα όλα πάνω σ'ένα λάθος, σ'αυτό το λάθος που σας είπα, που δεν έχουμε την τόλμη να το αναγνωρίσουμε.

Δεν είχαμε την τόλμη -πάλι μίλαγα απ'αυτό το Βήμα- να το αναγνωρίσουμε ούτε για το Βασικό Μέτοχο - εγώ από τη συζήτηση για το Σύνταγμα το είχα πει - ούτε για το ασυμβίβαστο των Βουλευτών. Δηλαδή τι περιμένει από εμάς ο ελληνικός λαός; Δεν περιμένει να έχουμε μέσα μας λιγάκι θάρρος να λέμε καμιά φορά «συγνώμη», να λέμε και καμιά φορά «κάναμε λάθος»;

Αλλά και για τη Νέα Δημοκρατία, είναι νοητό, αγαπητέ Υπουργέ, να στηρίζεστε πάνω σε αυτό το λάθος; Δεν θα έπρεπε να γίνει μια συζήτηση και να ξεκαθαρίζουμε το τοπίο; Τι ισχύει σήμερα; Θα δώσετε απάντηση μετά;

Γι'αυτά τα εννιά δισεκατομμύρια, αγαπητοί συνάδελφοι, που επιβαρύνουν την κύρια σύνταξη, λέει η εισηγητική έκθεση ότι έχει κλείσει το θέμα από την ψήφιση του νόμου Ρέππα. Μα, έχει κλείσει πραγματικά, αγαπητοί συνάδελφοι; Τελικά τι θα κάνει το κράτος; Μπορεί να δώσει απάντηση ο Υπουργός; Θα καταβάλει το σύνολο του ποσού αυτού; Θα απαλλαγούν εντελώς οι τραπεζίτες; Και είναι μεταρρύθμιση αυτή, αγαπητοί συνάδελφοι;

Για να έλθουμε τώρα και στην ουσία της μεταρρύθμισης. Όταν μιλάμε για μια μεταρρύθμιση, λέμε ποιον ευνοεί και ποιον βλάπτει. Ποιον ευνοεί, αγαπητοί συνάδελφοι, αυτή η μεταρρύθμιση - εκτός από τις τράπεζες; Εντάξει, βεβαίως και θέλουν εξυγίανση οι τράπεζες, αλλά μονομερώς, με το να καταβάλει όλο το κόστος το κράτος; Εγώ, ας πούμε, θα δεχόμουν τη λογική της τριμερούς χρηματοδότησης. Δεν πάω στο άλλο άκρο, δηλαδή να συζητηθεί -που δεν ακούστηκε καθόλου- αλλά μονομερώς; Θα καταβάλει όλο το κόστος το κράτος; Το δέχεστε εσείς αυτό, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας;

Ποιοι βλάπτονται απ'αυτή τη ρύθμιση; Έχουμε σκεφτεί ποιοι βλάπτονται; Δεν βλάπτονται, άραγε, οι εργαζόμενοι; Δηλαδή, θα θριαμβολογείτε, όταν τσακίσετε το συνδικαλιστικό κίνημα; Για ποιο λόγο μεταθέτουμε τη ρύθμιση στο άρθρο 11 του νόμου Ρέππα για τα επικουρικά ταμεία και το κάνουμε από ιδιωτικού δικαίου σε δημοσίου δικαίου;

Εντάξει, υπάρχει η ανάγκη της λεγόμενης «λευκής τρύπας» και της άμεσης είσπραξης των εσόδων που θα ανακουφίσουν κάπως τα δημοσιονομικά. Είναι όμως αυτό αρκετό για να αφοπλίσουμε τους εργαζόμενους από ένα εργαλείο για το μέλλον, για να μπορέσουν να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους; Και από πού έως πού;

Εγώ δέχομαι, αν θέλετε, ως φιλοσοφία στο ασφαλιστικό, στην κύρια σύνταξη να υπάρχει μια ομοιομορφία. Στο επικουρικό, όμως, δεν θέλουμε ιδιαιτερότητες, δεν θέλουμε να συνεχίσει η πάλη των εργαζομένων και να βελτιώσουν τη θέση τους;

Αντί να είμαστε εδώ σήμερα και να μιλάμε για τα μεγάλα θέματα, «έχουμε βάλει το σαμάρι πριν από το άλογο». Να μιλήσουμε για το Ι.Κ.Α., το οποίο το καταρρακώνουμε συνεχώς, να πούμε πώς θα αναπτυχθεί αυτός ο μεγάλος οργανισμός! Ας πούμε για το Ι.Κ.Α., δεν θα μπορούσε να υπάρχει μια κοινωνική συμφωνία, μια εθνική συμφωνία; Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για Υπουργούς ή Υφυπουργούς κοινής αποδοχής. Δεν θα μπορούσε να είναι μια διοίκηση του ΙΚΑ κοινής αποδοχής για πολλά χρόνια;

Για να δούμε το χαμηλοσυνταξιούχο που κυρίως πλήττεται από αυτές τις ρυθμίσεις! Για να δούμε τους νέους μας, αγαπητοί συνάδελφοι. Ή μιλάμε για την εξίσωση του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα και χωρίζουμε τους εργαζόμενους; Δεν πρέπει πρώτα να δούμε την αναβάθμιση του ιδιωτικού τομέα;

Έχω μιλήσει πολλές φορές, απ'αυτό το βήμα για την 158 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας που κατοχυρώνει το ελάχιστο, δηλαδή την αιτιώδη απόλυση, ο εργοδότης να μην έχει το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα. Γιατί δεν προχωράμε σε αυτά τα βήματα; Αυτά δεν πρέπει να συζητήσουμε;

Δεν πρέπει να ανοίξει και το ασφαλιστικό; Έχουν ακουστεί τον τελευταίο καιρό πολύ ωραίες ιδέες για το ασφαλιστικό. Θα αφήνουμε να σέρνεται το πρόβλημα και να κρυβόμαστε πίσω από το πρόβλημα;

Έχει ακουστεί, για παράδειγμα, η πρόταση του Προέδρου του κ. Μητσοτάκη - που εγώ συμφωνώ μαζί της - να παραταθεί δηλαδή εθελοντικά ο χρόνος εργασίας. Γιατί όχι; Έχει ακουστεί η άποψη του Πολυζωγόπουλου για έναν κοινωνικό πόρο για το ασφαλιστικό σύστημα. Έχει ακουστεί η άποψη του κ. Ανδρουλάκη, να μεταβληθεί και να πάρει μια επιχειρηματική διάσταση το ΙΚΑ. Γιατί δεν τα συζητάμε αυτά; Γιατί πάμε ανάποδα;

Κλείνω, αγαπητοί συνάδελφοι, με το εξής: Ο μεγαλύτερος χαμένος, ξέρετε - και δεν το λέω για τη Νέα Δημοκρατία, το λέω και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- είναι ότι σε κάθε νομοθετική ρύθμιση δεν λογαριάζουμε καθόλου, μα καθόλου, τη νέα γενιά! Τι Ελλάδα θα φτιάξουμε; Τι θα φορτώσουμε στους νέους μας σήμερα; Το έχετε αισθανθεί; Ένα ανασφαλές περιβάλλον, ένα συνταξιοδοτικό σύστημα το οποίο είναι ακόμα έωλο; Τι φορτώνουμε στα παιδιά μας;

Για πάρτε τις διατάξεις του νομοσχεδίου. Ας πάρουμε το κυρίως σώμα. Ήμουν στην Αίθουσα και θυμάμαι, αγαπητέ Υπουργέ -κύριε Αλογοσκούφη-, όταν γινόταν η τιτλοποίηση από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., που την έχετε στο νομοσχέδιο για τη χρηματαγορά, ο κ. Σιούφας, αγαπητοί συνάδελφοι, έλεγε - έχω την ομιλία του -«με ποιο δικαίωμα υπονομεύετε τη νέα γενιά;». Και ήταν λάθος τότε. Είναι δηλαδή προείσπραξη ανασφαλών εσόδων κατά κύριο λόγο. Ο κ. Αλογοσκούφης υπολογίζει να εισπράξει περίπου τρία δισεκατομμύρια για τα δημοσιονομικά ελλείμματα που έχει. Είναι σωστό να γίνεται αυτό το πράγμα, να υπονομεύουμε το μέλλον;

Ερχόμαστε τώρα στον Ο.Τ.Ε. Μα υπάρχει μεγαλύτερο μνημείο πολιτικού αμοραλισμού απ'αυτό; Μια ομάδα συνδικαλιστών, διασφάλισε τους ήδη εργαζόμενους στον Ο.Τ.Ε. και καταβύθισε κυριολεκτικά τους νέους ανθρώπους, που τους έχει στην πλήρη ανασφάλεια εργασίας, στο απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα, στον εξαθλιωμένο μισθό, στο ανασφαλές σύστημα; Αυτή είναι η ρύθμιση του Ο.Τ.Ε., αγαπητοί συνάδελφοι!

Να έλθουμε τώρα στη ρύθμιση για το ασφαλιστικό. Αυτή είναι η χειρότερη απ'όλες γιατί ρίχνει τα βάρη στο Ι.Κ.Α., στο κοινωνικό σύνολο, ρίχνει τα βάρη κυρίως στα νιάτα μας. Δεν αξίζει για τα νιάτα μας να σκεφτόμαστε έτσι! Εμείς πρέπει να κόβουμε φέτες από τον εαυτό μας για να προικίζουμε τη νέα γενιά και όχι το αντίστροφο!

Αλλά, αγαπητοί συνάδελφοι - και το λέω με πόνο, γιατί θέλω να πάτε καλά, πραγματικά θέλω να πάει καλά η Νέα Δημοκρατία, θέλω να αναμετρηθώ με τον καλό σας εαυτό - βλέπετε πού πηγαίνετε: Από τη μία «τρύπα» στην άλλη.

Ανοίξατε το θέμα της απογραφής. Ανοίξατε το θέμα του βασικού μετόχου, που είναι αδιέξοδο. Ανοίξατε το θέμα των μεταρρυθμίσεων και καλώς το ανοίξατε. Και ο κόσμος είδατε τι ωραία που το πήρε; Δεν έχει καταλάβει ακόμα πού το πάτε.

Είναι δυνατόν να προχωρήσουν μεταρρυθμίσεις χωρίς πολιτική βάση-έστω την ιδεολογία σας- και κυρίως χωρίς ήθος, χωρίς ηθική βάση; Λυπάμαι δεν είναι δυνατόν αγαπητοί συνάδελφοι.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ).