Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2007

Αθήνα, σήμερα στις 17 Ιανουαρίου 2007, ημέρα Τετάρτη και ώρα 11.17' συνήλθε σε συνεδρίαση στην Αίθουσα Γερουσίας του Μεγάρου της Βουλής η Επιτροπή Αναθεώρησης Συντάγματος, υπό την προεδρία του Προέδρου αυτής κ. ΙΩΑΝΝΗ ΤΡΑΓΑΚΗ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ιωάννης Τραγάκης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος.

Εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη με θέμα: Επεξεργασία των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος, όπως είχαμε αποφασίσει ομόφωνα και στην προηγούμενη συνεδρίασή μας, αλλά και σε προηγούμενες συνεδριάσεις. Δεν θα διακόψουμε καθόλου, θα πάμε συνέχεια, όπως πήγαμε και την περασμένη Τετάρτη - και πήγε και καλά - μέχρις ότου ολοκληρωθεί ο κατάλογος των εγγεγραμμένων συναδέλφων.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αντώνης Σκυλλάκος): ... Κύριε Μπένο, έχετε το λόγο.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Αγαπητοί συνάδελφοι, έχει μία σημειολογία το ότι συζητάμε αυτή την περίοδο στην πατρίδα μας το άρθρο 24, γιατί ζούμε αφύσικα πράγματα. Αυτό τον καιρό έχουμε μία πρωτοφανή ζέστη για χειμώνα.

Είναι οι πιο ζεστές μέρες που εκδηλώθηκαν τα τελευταία 150 χρόνια, σύμφωνα με τους μετεωρολόγους. Βεβαίως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το περιβάλλον παγκοσμίως - γιατί το περιβάλλον δεν έχει σύνορα - αλλά και στην πατρίδα μας έχει υποστεί πολύ μεγάλα πλήγματα.

Δύο είναι οι δημόσιες πολιτικές, όπου τα πλήγματα είναι αθεράπευτα. Σε όλες τις άλλες δημόσιες πολιτικές τα πράγματα είναι ανατάξιμα. Είναι τα εθνικά θέματα και τα θέματα του περιβάλλοντος. Όποια άλλη βλάβη και αν υποστεί η χώρα, είτε στο πεδίο της οικονομίας, είτε της υγείας ή της παιδείας, μπορεί να τη θεραπεύσει. Στο περιβάλλον τα πράγματα είναι τις περισσότερες φορές χωρίς επιστροφή.

Έχω πολύ μεγάλη απορία ειλικρινά γιατί η Νέα Δημοκρατία αναιρεί μια μεγάλη στιγμή της. Γιατί το άρθρο 24 υπήρξε μια μεγάλη στιγμή του Αρχηγού σας και ιδρυτή σας, του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Συντάγματος. Είναι μία από τις κορυφαίες διατάξεις.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Αυτό και η Ευρώπη.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: Ναι, θα έλεγα ότι αυτά είναι τα δύο μεγαλύτερα θέματα.

Δεν καταλαβαίνω τι μαζοχισμός είναι αυτός με τη Νέα Δημοκρατία που θέλει να αλλάξει ένα από τα προικιά της, ένα από τα πράγματα που την έχουν προσδιορίσει θετικά.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Και η αντιπαροχή τότε ήταν θετικό.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: Βεβαίως θα με ρωτήσετε, δεν υπάρχουν προβλήματα; Βεβαίως και υπάρχουν προβλήματα.

Ο συνάδελφος που κατέβηκε από το Βήμα έβαλε σε ενότητες τα προβλήματα του περιβάλλοντος. Είπε δηλαδή ότι υπάρχουν οικισμοί, οι οποίοι έχουν επεκταθεί άναρχα. Μίλησε μάλιστα για τους «καημένους τους πολίτες που τους παραμελεί η πολιτεία και ταλαιπωρούνται από τους δασάρχες». Αυτή ήταν η δεύτερη κατηγορία προβλημάτων. Και η τρίτη κατηγορία είναι οι φυλακές και η χωροθέτησή τους.

Δεν μου λέτε, αγαπητοί συνάδελφοι - και θα ήθελα ειλικρινά, κύριε Παναγιωτόπουλε, να ακούσω τη γνώμη σας πάνω σε αυτές τις τρεις ενότητες - φταίει σε τίποτα το άρθρο 24 γι' αυτά τα τρία προβλήματα;

ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Όχι βέβαια.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: Για τίποτα από τα προβλήματα αυτά δεν έχει ευθύνη το 24. Για μεν την περίπτωση των οικισμών φταίει το ότι δεν έχουμε οικιστική πολιτική, παρά την πολυνομία που έχει υπάρξει. Για το θέμα των αγροτών μας, που είναι συμπαθέστατοι και υπάρχει πολύς λαϊκισμός πάνω σε αυτό, φταίει το γεγονός ότι δεν έχουμε δασολόγιο. Αν υπήρχαν κανόνες δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Για δε το θέμα των φυλακών και άλλων χωροθετήσεων φταίει ότι δεν έχουμε χωροταξικό σχεδιασμό. Τρεις είναι οι επιταγές του 24, και εμείς με τη διαχρονική ανεπάρκειά μας, - και δεν εξαιρώ το ΠΑΣΟΚ - έχουμε αφήσει τη χώρα και τους πολίτες εκτεθειμένους. Και τώρα φταίει το 24 γι αυτό! Πριν έρθω όμως στο πού πάει η Νέα Δημοκρατία και τι επιπτώσεις θα έχει, θέλω να πω ότι πιστεύω ειλικρινά ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας έχουν μια καλή προαίρεση για το 24. Δεν ξέρω ποια «σκοτεινά δωμάτια» επέβαλαν αυτή την πρόταση για την αλλαγή του 24.

Θέλω όμως πριν - γιατί δεν μου αρέσουν οι αφορισμοί ούτε οι επιθετικοί προσδιορισμοί, μου αρέσει η ουσία και το 24 είναι πραγματικά η ουσία της πολιτικής - να μιλήσω λίγο γι' αυτό που φταίει, που είναι η ανεπάρκεια πολιτικής περιβάλλοντος από τον μεταπολιτευτικό κύκλο και μετά. Αγαπητοί συνάδελφοι, είμαι από εκείνους που πιστεύουν, ότι η μεγαλύτερη ανεπάρκεια του μεταπολιτευτικού κύκλου - και είχε μεγάλες επιτυχίες ο μεταπολιτευτικός κύκλος - έχει σχέση με τις πολιτικές περιβάλλοντος, που δεν υπήρξαν ποτέ και φταίει και η δικιά μου παράταξη. Και επιτέλους πρέπει να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας και να μην τα ρίχνουμε στο 24.

Υπήρξαν μόνο τρεις αναλαμπές. Εγώ τις έχω ζήσει και βιωματικά - και θα μου επιτρέψετε και τη συναισθηματική αυτή παρένθεση - έχω πάει και τρεις φορές στο νοσοκομείο υπερασπιζόμενος το περιβάλλον, κυρίως την περίοδο που ήμουν δήμαρχος.

Πρώτη αναλαμπή, μεγαλειώδης: το άρθρο 24, που τώρα θέλετε να το αλλάξετε.

Δεύτερη αναλαμπή ξέρετε ποιος ήταν; Ο Στέφανος Μάνος, με τον ν. 947. Ο Στέφανος τότε άνοιξε πραγματικά το δρόμο γιατί εφήρμοσε το 24. Και ξέρετε τι ήταν αυτή η εφαρμογή; Πραγματική επανάσταση! Βεβαίως, Στέφανε, δεν ξέρω αν υπήρχε άλλος δήμαρχος τότε να σε υπερασπιστεί. Και μένα παραλίγο να με διαγράψουν από το ΠΑΣΟΚ τότε. Τι έλεγε τότε ο νόμος του Στέφανου Μάνου; Έλεγε ότι πρέπει να ενεργοποιηθεί το άρθρο 24 και να υπάρξει εισφορά σε γη και σε χρήμα από την υπεραξία που έχει ο πολίτης που μπαίνει στο σχέδιο. Και τότε ξεσηκώθηκαν όλοι οι καταπατητές σε όλη τη χώρα. Εγώ, επειδή ήμουν δήμαρχος, το εφήρμοσα πρώτος.

Και εν συνεχεία μετά υπήρξε η άλλη μεγάλη αναλαμπή, ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσης. Επειδή δεν αρκούσαν οι Καλαματιανοί για να με αντιμετωπίσουν, έκαναν έναν πανελλήνιο σύλλογο όλοι οι καταπατητές και ήρθαν στο Δημοτικό Συμβούλιο της Καλαμάτας με ρόπαλα και κουκούλες κι έκαναν κατάμαυρο στο ξύλο και εμένα και τους μελετητές και το Δημοτικό Συμβούλιο. Ο κ. Κουβέλης τότε ήταν νομικός σύμβουλος - το θυμάστε - για να υπερασπιστούμε τότε την υπόθεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας, για να μην εκπέσει ο ν. 1337.

Τρεις, λοιπόν, ήταν οι αναλαμπές για το περιβάλλον: Το άρθρο 24 και οι δυο αλλεπάλληλες εφαρμογές του σε ένα πεδίο μόνο, της οικιστικής πολιτικής, που προσπάθησαν ο Στέφανος Μάνος και ο Αντώνης Τρίτσης.

Θέλετε να μάθετε την τύχη του Στέφανου Μάνου και του Τρίτση; Έφυγαν και οι δύο. Τους έδιωξαν. Ούτε οι μεγάλοι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου μπόρεσαν να αντέξουν αυτήν την πίεση. Ο Στέφανος Μάνος έγινε Υπουργός Βιομηχανίας - να τα πείτε, κύριε Μάνο, πώς φύγατε τότε - γιατί δεν μπορούσε η Νέα Δημοκρατία να αντέξει όλη αυτήν την πίεση. Ο Αντώνης Τρίτσης - θυμάστε την επιστολή του Ανδρέα Παπανδρέου- «έγραψε ιστορία» - λέει- αλλά κατά τα άλλα έφυγε. Και αρχίζουν οι δοκιμασίες από το 1984 και μετά για το περιβάλλον.

Πρώτη δοκιμασία: Ενσωμάτωσή του με το Υπουργείο Δημοσίων Έργων. Αυτός ο εναγκαλισμός των δημοσίων έργων με το περιβάλλον υπήρξε καταστροφικός. Όλοι οι Υπουργοί - χωρίς να εξαιρείται και ο σημερινός Υπουργός - έχουν το βλέμμα τους στην μελλοντική δόξα με τα δημόσια έργα, ενώ απουσιάζουν παντελώς οι πολιτικές για το περιβάλλον.

Παρήχθη, βεβαίως, κάποια νομοθεσία και για τα οικιστικά θέματα - τρεις αλλεπάλληλοι νόμοι, ο ν. 947, ο ν. 1337 και εν συνεχεία ο ν. 2508 του Λαλιώτη. Παρήχθη, επίσης, νομοθεσία, όπως ο ν. 2742 για τη χωροταξία. Παρήχθη πρόσφατα νομοθεσία για τα δάση, αλλά εγώ θα σας το πω πολύ απλά, κύριοι συνάδελφοι, για να μην μπλέκουμε με νόμους: Τι χρειάζεται η χώρα μας, για να μπορέσει να έχει σοβαρή πολιτική περιβάλλοντος;

Χρειάζεται δύο πράγματα. Το ένα είναι η πλήρης απεικόνιση της γης και το δεύτερο που ακολουθεί είναι οι κανόνες πάνω σε αυτήν την απεικόνιση. Για το μεν ένα, την απεικόνιση, τι έχουμε καταφέρει ως Νεοέλληνες; Το έχουμε διασπάσει σε τρία διαφορετικά Υπουργεία. Το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει το κτηματολόγιο, το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχει τα δάση και το δασολόγιο και το Υπουργείο Οικονομικών έχει τον αιγιαλό και την παραλία.

Το καταλαβαίνετε αυτό; Αν δεν ενοποιηθεί και δεν απεικονιστεί η γη παντού - αυτός είναι κοινός τόπος για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης - πώς θα δράσεις μετά ως πολιτικός; Η μία, λοιπόν, ανεπάρκειά μας είναι αυτή.

Δεύτερη μεγάλη ανεπάρκεια: Υπάρχουν κανόνες έστω και σ' αυτήν την απεικόνιση που έχουμε, σε όποιους χάρτες έχουμε; Υπάρχουν κανόνες; Πώς προσδιορίζονται οι κανόνες; Προσδιορίζονται στη μεγάλη κλίμακα με το χωροταξικό σχεδιασμό και στη μικρή κλίμακα με τον πολεοδομικό σχεδιασμό του ν. 2508. Πού βρισκόμαστε ως χώρα; Είναι ζήτημα αν έχουμε διανύσει το 10% του δρόμου, για να έχουμε αφενός πλήρη απεικόνιση, αλλά και κανόνες πάνω σ αυτήν την απεικόνιση, κανόνες πολεοδομικούς, χωροταξικούς, προκειμένου να ξέρει ο καθένας πού βαδίζει και τι γίνεται.

Όλα αυτά είναι επιταγές του άρθρου 24 και όλα αυτά, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν έχουν γίνει. Και επειδή αυτά δεν έχουν γίνει ως επιταγές του άρθρου 24, υποφέρουν οι πολίτες, η αυθαιρεσία έχει προσλάβει τρομακτικές διαστάσεις. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο αυθαίρετα. Και ξέρετε ότι τα αυθαίρετα αυτά είναι πολύ πιο σκληρά απ αυτά που γνωρίσαμε στη δεκαετία του '50, του '60, του '70. Τότε ήταν της φτωχολογιάς τα αυθαίρετα. Τώρα είναι της ευμάρειας τα αυθαίρετα, γι' αυτό και οι πιέσεις και οι δυνάμεις που ασκούνται είναι πολύ μεγαλύτερες.

Και λοιπόν σήμερα πώς αντιδρούμε σε όλα αυτά; Ακούστε να σας πω τώρα για τις πολιτικές μας, πού βρίσκεται η πολιτική του σημερινού Υπουργείου Περιβάλλοντος. Ανακοινώνει πομπωδώς και ο κ. Σουφλιάς - έχω ακούσει και τον Πρωθυπουργό να το λέει τέσσερις-πέντε φορές - ότι έρχεται η μεγάλη επανάσταση. Ποια είναι η μεγάλη επανάσταση, κύριοι συνάδελφοι; Η χωροταξική - λέει - οργάνωση της χώρας. Χωροταξική οργάνωση της χώρας όμως, αγαπητοί συνάδελφοι σε κλίμακα, προσέξτε - δεν είστε μηχανικοί και δεν μπορείτε να το αντιληφθείτε - 1 προς 1.000.000. Χωρίς να υπάρχει ο υποκείμενος σχεδιασμός, δεν έχει νόημα. Αμα δεν προϋπάρξει δηλαδή ο πολεοδομικός σχεδιασμός και των καποδιστριακών δήμων σε όλη τη χώρα, που υπάρχουν 300 αναθέσεις και δεν γίνεται τίποτα, είναι στον αέρα. Είναι σαν να κάνεις ένα σπίτι, να κάνεις τη σκεπή του, και κάτω από τη σκεπή να μην υπάρχει τίποτα. Θα καταρρεύσει. Πέραν του γεγονότος βέβαια ότι δεν υπάρχει και απεικόνιση της γης, δηλαδή κτηματολόγιο, δασολόγιο, καθορισμός του αιγιαλού και της παραλίας. Αυτή είναι η εφιαλτική εικόνα της χώρας.

Θα μου πείτε: τι θα έπρεπε να γίνει; Για να φθάσω μετά και στο δια ταύτα και στην πρόταση της Νέας Δημοκρατίας. Το αυτονόητο: Να αναγορεύσουμε την πολιτική περιβάλλοντος και στην πατρίδα μας ως μία από τις κορυφαίες πολιτικές, όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο. Ποια είναι τα παγκόσμια προβλήματα, αγαπητοί συνάδελφοι; Ποια απασχολούν και βασανίζουν τη διεθνή κοινή γνώμη; Το ένα είναι η φτώχεια και το άλλο η καταστροφή του περιβάλλοντος. Αυτά δεν είναι; Εμείς ως Ελλάδα έχουμε και ένα λόγο παραπάνω, γιατί οι άλλες χώρες ξέρετε με τι ασχολούνται; Ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή, με την ποιότητα του αέρα, των νερών, του εδάφους. Για μας αυτά είναι πάρεργα, γιατί είμαστε πολύ καθυστερημένοι. Εμείς έχουμε να επιλύσουμε πρώτα όλο αυτό το σύστημα της γης, πολιτικής γης, κανόνων πάνω στη γη και αυτή η καθυστέρηση είναι παραγωγός των σημαντικότερων περιβαλλοντικών προβλημάτων στη χώρα μας. Ένας λόγος παραπάνω είναι λοιπόν το ότι έχουμε πολύ μεγάλη καθυστέρηση.

Ποιο είναι λοιπόν το δια ταύτα; Ότι πρέπει να συμφωνήσουν σε ένα εθνικό διάλογο τα κόμματα, μιας και μιλάμε για συναινέσεις εκεί όπου απαιτείται, να γίνει ένα υπουργείο περιβάλλοντος που να συμπεριλάβει όλη την πολιτική γης, να πάρει δηλαδή τα δάση από το Υπουργείο Γεωργίας, να πάρει τον αιγιαλό και την παραλία από το Υπουργείο Οικονομίας, για να είναι ενιαία η πολιτική γης και να πάρει και όλη βεβαίως την περιφερειακή ανάπτυξη -δεν το συζητάμε- προκειμένου να μπορέσει να υπάρξει ένα πολιτικό κέντρο για τη χάραξη πολιτικών περιβάλλοντος.

Ερχόμαστε τώρα στο δια ταύτα και θέλω από καρδιάς να απευθυνθώ στους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας. Αγαπητέ συνάδελφε που κατεβήκατε μόλις από το Βήμα, ίσως δε συνειδητοποιήσατε ότι αυτό που κάνατε ήταν ο ενταφιασμός των επιχειρημάτων της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί σε όλα αυτά που είπατε, σε τίποτα δεν απαντάει το 24. Ξέρετε πού απαντάει το 24; Απαντάει σ' όλες τις καταπατήσεις που έγιναν μέχρι το '75. Γιατί κύριε Παναγιωτόπουλε , το θέλετε αυτό; Έγιναν φοβερές καταπατήσεις μέχρι το 1975. Γιατί θέλετε το '75; Γιατί το μόνο πράγμα που μπορεί να έχει νόημα για το φίλο μου Γιάννη Ιωαννίδη είναι το ερώτημα: «Μα, ρε Σταύρο, τι μου λες τώρα; Ο φουκαράς ο αγρότης παιδεύεται από το δασαρχείο». Δεν φταίει το άρθρο 24 που παιδεύεται ο φουκαράς ο αγρότης. Ο αγρότης, σύμφωνα με τον τελευταίο νόμο για τα δάση, μπορεί να επιλέξει αεροφωτογραφία είτε του '45 είτε του '63, ποια είναι ευνοϊκότερη για αυτόν, και με βάση αυτήν να λύσει το πρόβλημά του. Οι αεροφωτογραφίες του '75, που θέλετε να βάλετε εσείς τώρα, είναι δυσμενέστερες για τον αγρότη, γιατί έκτοτε εγκαταλείφθηκαν πολλές αγροτικές καλλιέργειες. Το ένα είναι αυτό λοιπόν.

(Θόρυβος από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Δεύτερον, λέτε για τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς. Δηλαδή, αγαπητοί συνάδελφοι, τι θέλετε; Να νομιμοποιήσουμε οικοδομικούς συνεταιρισμούς που είναι σε δάση και δασικές εκτάσεις; Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε τράπεζα γης και να πούμε, ελάτε, κύριοι, από εκεί που είναι δάση και δασικές εκτάσεις, να τους πάμε κάπου αλλού; Να βρούμε τέτοια εργαλεία, τέτοιους τρόπους να κάνουμε οικιστικές πολιτικές.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Κάνατε προσπάθεια και αποτύχατε!

ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: Έρχομαι τώρα στο πιο σοβαρό και το πιο αφανές, αγαπητοί συνάδελφοι, γιατί - προσέξτε - θα χρησιμοποιήσω διατυπώσεις δικές σας.

Στην αναθεώρηση έχετε τρία διακριτά πράγματα, στα οποία αναφέρεστε στην εισηγητική έκθεση ευθέως. Λέτε δηλαδή, πρώτον, διάκριση δασών και δασικών εκτάσεων. Το ένα είναι αυτό, λες και δεν είναι ενιαίο οικοσύστημα αυτό. Το δεύτερο είναι ότι βάζετε όριο το 1975. Και το τρίτο είναι, ότι λέτε πως μπορεί να αλλάξει ο προσδιορισμός δασικής έκτασης για οικιστικούς λόγους.

Αυτά, όμως, δεν είναι τα πιο σοβαρά, οι νομικοί τα ξέρετε. Εγώ κουβέντιασα με νομικούς, για να έχω επάρκεια σήμερα εδώ. Τα πιο σοβαρά είναι τα υποδόρια, δηλαδή οι χαρακτηρισμοί που έχετε μέσα.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να μου δώσετε τρία λεπτά.
Χρησιμοποιείτε χαρακτηρισμούς. Προσέξτε, αυτοί οι χαρακτηρισμοί πού στοχεύουν; Στοχεύουν στη νομική κρίση αργότερα, όταν ο δικαστής θα σταθμίσει τα συμφέροντα, αυτό που εσείς οι νομικοί λέτε αρχή της αναλογικότητας, σημαίνει δηλαδή σταθμίζω το συμφέρον της προστασίας του περιβάλλοντος και της ανάπτυξης. Ποιο υπερισχύει;

Ενώ σήμερα το άρθρο 24 είναι μια μεγάλη ασπίδα για το περιβάλλον, εσείς αδυνατίζετε αυτήν την ισχύ του άρθρου 24 με έναν τρόπο υποχθόνιο. Πώς; Με τους εξής χαρακτηρισμούς, λες και έφταιγε το Συμβούλιο της Επικρατείας μέχρι τώρα για τις κρίσεις, για την έλλειψη πολιτικής περιβάλλοντος, που τελικά αναγκάσαμε τους δικαστές να γίνουν πολιτικοί ακτιβιστές. Αυτό κάναμε! Τους πολίτες τους κάναμε να καταπατούν και τους δικαστές τους κάναμε πολιτικούς ακτιβιστές! Και διαμαρτυρόμαστε κιόλας, επειδή μας κάλυψαν οι δικαστές όλα αυτά τα χρόνια στην ανεπάρκειά μας που δεν είχαμε πολιτική περιβάλλοντος!

Τι λέτε, λοιπόν; Προσέξτε εκφράσεις, αγαπητοί συνάδελφοι: «Ανελαστικές παραδοχές των δικαστηρίων, ανεπιεικείς λύσεις, ακραίες καταστάσεις». Και το πιο σοβαρό: Αλλάζετε τον ορισμό της αρχής της αειφορίας. Τον υποκαθιστάτε με τη βιώσιμη ανάπτυξη, που είναι υποδεέστερη στη στάθμιση συμφερόντων.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΟΥΣΑΣ: Δεν το κάναμε εμείς αυτό.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: Ακούστε τι λέτε - σας διαβάζω από την εισηγητική σας έκθεση - και απευθύνομαι στους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας: «Η αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης επιβάλλει μεν τη διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος για τις επερχόμενες γενεές, χωρίς όμως να αποκλείει και την αξιοποίησή του, δηλαδή τη λήψη εκείνων των μέτρων που είναι σε κάθε περίπτωση αναγκαία για την περαιτέρω ανάπτυξη ιδίως οικονομική της παρούσας γενεάς».
Δηλαδή, βάζετε σε πρώτη μοίρα την οικονομική ανάπτυξη της παρούσας γενεάς. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό απλά; Όταν στην οικονομία δημιουργούμε ελλείμματα και λέμε από το Βήμα της Βουλής ότι έχει δανειστεί το τάδε παιδί 20.000 ευρώ με τη γέννησή του, εδώ ξέρετε τι λέμε; Στερούμε τα παιδιά από το οξυγόνο, από το καθαρό νερό, από την καθαρή φύση! Αυτό κάνουμε!

Αυτό θέλετε να κάνετε, αγαπητοί συνάδελφοι; Και επιτρέψτε μου που έχω αυτό το ύφος. Είναι επειδή έχω πονέσει πάρα πολύ γι' αυτά τα πράγματα. Ξέρετε ποια είναι η αρχή της αειφορίας διατυπωμένη από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Ακούστε την: «Αειφόρος ανάπτυξη σημαίνει ότι ανάγκες της παρούσας γενεάς καλύπτονται χωρίς να υποθηκεύεται η ικανότητα των επόμενων γενεών να καλύπτουν τις δικές τους ανάγκες». Εσείς αυτό το έχετε αντιστρέψει ως τεκμήριο! Έχετε φέρει μπροστά τις οικονομικές ανάγκες της παρούσας γενεάς και το λέτε έτσι ξετσίπωτα μέσα στην εισηγητική έκθεση!

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα της Επιτροπής Αναθεώρησης Συντάγματος καταλαμβάνει ο κ. ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ)

Το σοβαρότερο, όμως, ξέρετε ποιο είναι; Πού οδηγούν όλα αυτά; Θυμηθείτε, αγαπητοί συνάδελφοι, πού οδηγούν όλα αυτά, γιατί όλα αυτά που είπαμε είναι αθώα. Οδηγούν σε ένα σχέδιο που έχετε σε εξέλιξη για τη λεγόμενη δεύτερη κατοικία και που θέλετε να μιμηθείτε αποτυχημένα παραδείγματα Ισπανίας, Πορτογαλίας κ.λπ. και θέλετε να δώσετε φιλέτα σε όλους τους επενδυτές με μια μορφή χωροταξικής ασυδοσίας. Γιατί ξεκινάτε από τον τουρισμό κατά βάση και έχετε ρίξει όλο το βάρος εκεί; Και θέλετε βεβαίως να μην υπάρχει το εμπόδιο των δασικών εκτάσεων, εκεί όπου υπάρχουν φιλέτα και έχουν δίπλα δασικές εκτάσεις να μπορούν δήθεν για το δημόσιο συμφέρον και για την ανάπτυξη της χώρας να γίνουν αυτές οι επενδύσεις.

Αυτή είναι κατά βάση η μεγάλη απειλή και πολλές άλλες που έχουμε στο μέλλον για το άρθρο 24. Γι αυτούς τους λόγους, αγαπητοί συνάδελφοι, εμείς ως παράταξη, παρά τα λάθη μας, παρά τις ανεπάρκειές μας σήμερα λέμε ένα βροντερό όχι στην αλλαγή του άρθρου 24!

Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, δύο προτάσεις που έχουν καταθέσει συνάδελφοι για το θαλάσσιο περιβάλλον και για την προστασία των ζώων - για να μην ανοίξουμε καθόλου τη συζήτηση για το άρθρο 24 - το μεν θαλάσσιο περιβάλλον θα πάει στο άρθρο 101, η δε συζήτηση για τα ζώα στο άρθρο 5, προκειμένου να μείνει εντελώς αλώβητο το άρθρο 24 από οποιαδήποτε απειλή.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)