«ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ
ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ: ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ»
Ομιλία του κ. Σταύρου Μπένου στη Διημερίδα με το
ομώνυμο θέμα
(10 Μαΐου 2002)
Καλημέρα σε όλους σας. Ο
τίτλος λιγάκι αδικεί το θέμα. Όλοι έχουμε την εικόνα -και οι
πολιτικοί και ο κόσμος των δημοσίων υπαλλήλων και τα Μέσα Μαζικής
Ενημέρωσης- ότι τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών είναι μια ακόμη
απόπειρα σε άλλες απόπειρες που έχουν προηγηθεί, πριν από πέντε,
πριν από δέκα, πριν από είκοσι χρόνια. Μια απόπειρα δηλαδή καλύτερης
επαφής του κράτους με τους πολίτες. Νομίζω ότι οφείλω να
αποκαταστήσω τα πράγματα και να σας καλέσω σε μια μικρή θεωρητική
περιπέτεια, σ' ένα μικρό θεωρητικό ταξίδι που έχει σχέση με το ρόλο
του κράτους σήμερα, το ρόλο των δημοσίων διοικήσεων και το στίγμα
της χώρα μας.
Ήταν φυσικό σ' ένα κόσμο που αλλάζει συνέχεια, σ' ένα κόσμο που
διαρκώς μεταβάλλεται, να πρέπει να αλλάξουν μεθοδολογικά ορισμένα
πράγματα, για την καλύτερη λειτουργία, αλλά και για το ρόλο του
κράτους και των δημοσίων διοικήσεων. Πολύ περισσότερο τις δύο
τελευταίες δεκαετίες, όπου έχουμε δύο καινούρια παγκόσμια δεδομένα.
Το ένα είναι η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας. Έχουμε ένα παγκόσμιο
σύστημα οργάνωσης της οικονομίας της αγοράς. Έχουμε ένα θρίαμβο του
ιδιωτικού τομέα. Ενώ δεν έχουμε ένα αντίστοιχο σύστημα οργάνωσης της
πολιτικής και των κρατών και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο έλλειμμα, το
οποίο το συναντούμε πια παντού. Έχει χλομιάσει η πολιτική γιατί έχει
χάσει το βασικό εργαλείο της, δηλαδή το κράτος και τις δημόσιες
διοικήσεις. Και καλείται η πολιτική να παρεμβαίνει υπέρ της
κοινωνίας των πολιτών και να μην είναι ουραγός της οικονομίας της
αγοράς. Αυτό οδήγησε πολιτικούς, διανοούμενους, ρεύματα πολιτικά σε
όλο τον κόσμο να αναζητήσουν καλύτερους τρόπους στις σημερινές
συνθήκες οργάνωσης των δημοσίων διοικήσεων. Διαθέτουν τώρα κι ένα
εκπληκτικό εργαλείο που είναι η κοινωνία της πληροφορίας, που δίνει
πολύ μεγάλες δυνατότητες καλύτερης λειτουργίας του κράτους.
Συνεπώς πολύ απλά θα λέγαμε ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο
μετάβασης. Αλλες χώρες έχουν κάνει ένα μεγαλύτερο ταξίδι, ακούσαμε
χτες εκπροσώπους από τη Φιλανδία, από το Ηνωμένο Βασίλειο που έχουν
προχωρήσει αρκετά. Η δική μας χώρα έχει μείνει λίγο πιο πίσω και
είναι απόλυτα φυσικό αυτό. Όταν μόλις μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι
προσλήψεις ήταν το μεγαλύτερο όνειδος της πολιτικής, γνωρίζετε πώς
γίνονταν. Όταν κυρίως το πελατειακό σύστημα είχε ξεσπάσει πάνω στα
σωθικά του κράτους. Ακούσατε χτες την εισήγηση της κας Μαίρης
Κοτρωνιά; Μας περιέγραψε τρεις διαδοχικές δεκαετίες. Τη δεκαετία του
'80 στροφή στον πολίτη, δεκαετία του '90 ηλεκτρονική εξυπηρέτηση του
πολίτη και τώρα μπαίνουν ξανά μπροστά οι συζητήσεις για το ρόλο του
ανθρώπινου δυναμικού σε σχέση με τη λειτουργία του κράτους. Αν όλα
αυτά ήταν μια ομαλή εξέλιξη στις ανεπτυγμένες χώρες Αμερική, στις
χώρες της Ανατολικής Ασίας και εδώ στις γειτονικές μας της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, εμείς καλούμαστε αυτή τη διαδρομή -προσέξτε δεν
είναι μια τεχνική διαδρομή και μια νοητική διαδρομή- από τα 20, 25,
30 χρόνια που την έκαναν οι άλλες χώρες, να τη διανύσουμε σ' ένα
πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Εδώ θα αντλήσω ορισμένα αποσπάσματα από
την έξοχη -και του είπα κιόλας- ομιλία που έκανε ο κ. Νίκος
Μιχαλόπουλος. Είπε σε κάποια στιγμή ότι «είναι η ώρα να φύγουμε από
την αυταρέσκεια της αυτό-νομιμοποίησης του κράτους». Ξέρετε στο
εσωτερικό είμαστε όλοι πολύ αυτάρεσκοι κι όλες οι μεταρρυθμίσεις που
κάνουμε κατά καιρούς, αφορούσαν το εσωτερικό της διοίκησης. Αλλά
σιγά - σιγά το κράτος χάνει τη νομιμοποίησή του απέναντι στους
πολίτες και την κοινωνία των πολιτών. Ακουσα πολλούς ομιλητές,
άκουσα και την ΑΔΕΔΥ να εξορκίζει τον ιδιωτικό τομέα πολύ ωραία.
Αλλά ποιος πολίτης νοιάζεται σήμερα ή προβληματίζεται αν θα διαλέξει
το δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα; Θα διαλέξει το καλύτερο. Όταν το
κράτος δεν του δίνει καλές υπηρεσίες, θα διαλέξει τις υπηρεσίες του
ιδιωτικού τομέα. Και το βλέπετε πως έχει αυτό το πράγμα αναδειχθεί
σε μια μορφή καλπάζουσα τα τελευταία χρόνια, στον σκληρό πυρήνα του
κράτους. Μιλάμε για την παιδεία, μιλάμε για την υγεία. Θυμάμαι ότι
εγώ όταν ήμουν μαθητής στην Καλαμάτα, είχαν ένα σχολείο ιδιωτικό και
πήγαιναν οι μαθητές που δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα στο δημόσιο
σχολείο. Τώρα οι γονείς στέλνουν τα παιδιά στα ιδιωτικά σχολεία για
καλύτερες επιδόσεις.
Το βλέπουμε και στην υγεία. Το είχα ζήσει και σε ένα πολύ σκληρό
κομμάτι του δημόσιου τομέα όταν ήμουν Υπουργός Πολιτισμού στον τομέα
των μνημείων. Για κοιτάξτε πως διαχειρίζεται το κράτος τα μνημεία
του και πως ορέγεται ο ιδιωτικός τομέας - με την καλή έννοια το λέω
- να αποκτήσει κι εκεί ζωτικό χώρο. Συνεπώς αυτό το ψευδοδίλλημα
περί περισσότερου ή μικρότερου κράτους είναι ένα ψευδοδίλλημα. Το
θέμα είναι όχι μεγαλύτερο ή μικρότερο κράτος, αλλά καλύτερο κράτος.
Το θέμα είναι πολύ απλά το κράτος στις υπηρεσίες που παρέχει να
είναι καλύτερο από τον ιδιωτικό τομέα. Και το θέμα είναι επίσης για
τους δημοσίους υπαλλήλους που πολύ εύκολα κι αυτούς τους ξορκίζουμε
και τους ρίχνουμε στην πυρά. Για όλα δήθεν αυτοί φταίνε. Ένα σύστημα
που μας έχει καταστήσει όλους θύτες και θύματα, όλους μα όλους, τους
πολιτικούς, τους δημοσίους υπαλλήλους, τους πολίτες. Πολύ εύκολα
όμως ο διακριτός και εύκολος στόχος είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Μα
υπάρχει άνθρωπος που να θέλει να μπει στο Δημόσιο και να καταστρέψει
τα όνειρα του μεταβαλλόμενος σε έναν διεφθαρμένο δημόσιο υπάλληλο ή
σε έναν κουρασμένο δημόσιο υπάλληλο;
Αν θα με ρωτούσατε λοιπόν τι είναι το κράτος και τι είναι η
μεταρρύθμιση του κράτους, θα σας έλεγα έτσι απλά ότι το κράτος είναι
μια πολύ μεγάλη βιομηχανία που παράγει διοικητικά προϊόντα, αυτές
που λέμε υποθέσεις των πολιτών, από το πιστοποιητικό γέννησης μέχρι
την άδεια της Πολεοδομίας ή την επένδυση του επενδυτή. Είναι επίσης
μια βιομηχανία που παράγει πιο σύνθετες υπηρεσίες πέρα από τα
διοικητικά του προϊόντα, που είναι οι υπηρεσίες της υγείας, της
παιδείας, της ασφάλειας και απέναντι της αυτή η βιομηχανία έχει το
σύνολο των πολιτών και καλείται να είναι μια καλή βιομηχανία, να
έχει μια καλή και παραγωγική μηχανή και να δίνει πολύ ωραία προϊόντα
στους πολίτες - πελάτες της. Αν λοιπόν καταφέρουμε το κράτος να έχει
επιτέλους εισροές και εκροές (ακόμα και στην Ελλάδα της δεκαετίας
του 30 και του 40 και τα μπακάλικα είχαν τα τεφτέρια, μόνο το
ελληνικό κράτος δεν απέκτησε ποτέ εισροές και εκροές, το μόνο που
απέκτησε είναι τον αριθμό πρωτοκόλλου που τον παίρνουν οι δυστυχείς
πολίτες και ο πρώτος θάλαμος στον οποίον τον καταθέτουν είναι ο
θάλαμος των πολιτικών και έχουν αυτόν τον αριθμό πρωτοκόλλου που τον
κινούν από Υπηρεσία σε Υπηρεσία και το έχουν συνέχεια μέσα στο
πορτοφολάκι τους, σε κάποιο διακριτό σημείο τέλος πάντων), αν
κατορθώσουμε αυτά τα προϊόντα αυτή η βιομηχανία να τα δίνει με
σεβασμό στους πολίτες, να τα δίνει καλά, να είναι καλά προϊόντα και
για τις απλές διοικητικές υποθέσεις και για τα πιο σύνθετα προϊόντα,
αυτή είναι η μεταρρύθμιση του κράτους. Είναι τόσο απλά τα πράγματα.
Πως θα είναι πετυχημένη όμως η μεταρρύθμιση; Για να είναι πετυχημένη
η μεταρρύθμιση κυρίως πρέπει αυτοί που παράγουν τα προϊόντα να είναι
ευτυχισμένοι άνθρωποι. Να είναι άνθρωποι που θα πηγαίνουν στην
δουλειά τους με χαμόγελο, που θα κάνουν τη δουλειά τους με κέφι. Και
αυτοί που παραλαμβάνουν τα προϊόντα, οι πολίτες, επίσης να είναι
ικανοποιημένοι άνθρωποι. Να τους αντιμετωπίζουμε ακούραστα, χωρίς να
πλήττουμε την αξιοπρέπειά τους.
Και μπαίνοντας τώρα στο κύριο μέρος της εισήγησης, τα Κέντρα
Εξυπηρέτησης Πολιτών δεν είναι μόνο μια υπόθεση που στήσαμε για να
εξυπηρετήσουμε τους πολίτες της χώρας. Είναι το σημαντικότερο
συστατικό στοιχείο μιας μεγάλης μεταρρύθμισης με τα χαρακτηριστικά
της χώρας μας. Γιατί αυτός είναι ο ρόλος ο δικός μας, των πολιτικών.
Ο ρόλος των πολιτικών είναι να ακούμε τους δημοσίους υπαλλήλους, να
ακούμε τους διανοούμενους και εμείς με το πολιτικό μας κριτήριο αλλά
και με οργανωμένες μεθοδολογίες - και στην Ελλάδα έχει θριαμβεύσει
το λεγόμενο πολιτικό ένστικτο, αλλά δυστυχώς είναι πολύ πίσω η
οργάνωσή του να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε και στην χώρα μας τις
προϋποθέσεις της διοικητικής μεταρρύθμισης. Γιατί αλλοίμονο, αν δεν
γίνει διοικητική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα ούτε το κεκτημένο της ΟΝΕ
θα μπορέσουμε να κρατήσουμε, ούτε καμία άλλη μεγάλη μεταρρύθμιση σε
οποιοδήποτε πεδίο της δημόσιας ζωής θα είναι εφικτή.
Για παράδειγμα που πάσχει το Εθνικό Σύστημα Υγείας; Η πολύ απλή
απάντηση θα είναι δεν έχουμε καλά νοσοκομεία, δεν έχουμε πολύ
προσωπικό. Εγώ έχω ακούσει όμως έξοχους θεωρητικούς να λένε ότι με
άλλα διοικητικά συστήματα θα είχαμε ήδη ένα 50% απόδοσης παραπάνω
στα νοσοκομεία της χώρας. Συστήματα που δεν υπάρχουν και που πρέπει
επειγόντως να οργανώσουμε. Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών λοιπόν. Η
Διοίκηση κοντά στον πολίτη. Το αυτονόητο. Τα Κέντρα Εξυπηρέτησης
Πολιτών οδηγούν στην μεταρρύθμιση συνολικά της Διοίκησης της χώρας.
Ποιοι είναι οι στόχοι που έχουμε βάλει; Τους εξήγησε ο Υπουργός
εχθές. Οι στόχοι μέσα από το πρόγραμμα «ΠΟΛΙΤΕΙΑ» που είναι νόμος
του κράτους, που τον έφερε στο Κοινοβούλιο η κα Βάσω Παπανδρέου,
είναι τρεις: η βελτίωση των σχέσεων κράτους πολίτη. Η σταδιακή
μετάβαση από το γραφειοκρατικό μοντέλο της Διοίκησης σε Διοίκηση
στόχων και αποτελεσμάτων μέσω δεικτών αξιολόγησης. Και ο τρίτος
σημαντικότατος στόχος, η ενίσχυση του επιτελικού ρόλου του κράτους
με ταυτόχρονη ενδυνάμωση των θεσμών της αποκέντρωσης. Όσο θα
υπάρχουν εκτελεστικές αρμοδιότητες στους Υπουργούς, δεν θα υπάρχει
σύγχρονο κράτος. Δεν υπάρχει πιο γελοίο πράγμα από το Υπουργός να
υπογράφει αποφάσεις που αφορούν μεμονωμένα και προσωπικά τους
πολίτες της χώρας αντί να χαράζει και να παρακολουθεί δημόσιες
πολιτικές. Το ερώτημα. Γιατί η μεταρρύθμιση στη χώρα μας ξεκίνησε
από το εξωτερικό περιβάλλον της Διοίκησης προς τα μέσα και όχι από
το εσωτερικό περιβάλλον προς τα έξω; Προσέξτε. Φαντάζει κατ αρχήν
παράδοξο γιατί σε καμία χώρα του κόσμου δεν έγινε αυτό. Όλες οι
άλλες χώρες είδαμε 2-3 υποδείγματα, Καναδάς, Φιλανδία, Ηνωμένο
Βασίλειο ξεκίνησαν από μια συστηματική δουλειά από τα μέσα με
προκαθορισμένες εκροές που θα είχαν στο εξωτερικό περιβάλλον της
Διοίκησης. Είπαν δηλαδή: τι απαρτίζει τη Διοίκηση; Το ανθρώπινο
δυναμικό της πάνω απ όλα, οι δομές της, οι εσωτερικές λειτουργίες.
Αυτές θα τις αλλάξουμε για να έχουμε αυτά τα αποτελέσματα. Θα
μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό στην Ελλάδα με την γραφειοκρατία όπως
έχει αναπτυχθεί σήμερα, με την έλλειψη διοικητικού πολιτισμού; Θα
ήταν ατελέσφορο. Ενώ τώρα από το εξωτερικό περιβάλλον της Διοίκησης
φιλοδοξούμε να πάρουμε εντολές και να διαμορφώσουμε το εσωτερικό της
περιβάλλον. Θα αναπτυχθεί λοιπόν μια δυναμική στα Κέντρα
Εξυπηρέτησης Πολιτών. Τέλος Ιουνίου θα έχουμε έτοιμες πιστοποιημένες
περίπου 300 δημόσιες υποθέσεις για τα Κέντρα Εξυπηρέτησης των
Πολιτών. Σταδιακά, μέχρι το τέλος του 2003, θα καλυφθούν είναι όλες
οι υποθέσεις της χώρας. Φανταστείτε ότι όλα τα προϊόντα της χώρας θα
βγουν στα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, θα βλέπουμε τον βαθμό
ικανοποίησης των πολιτών και όταν τα προϊόντα αυτά δεν είναι καλά,
θα βλέπουμε τι φταίει στο εσωτερικό της Διοίκησης. Φταίει η κακή
διάθεση του ανθρώπινου δυναμικού, μια δομή που πρέπει να αλλάξει,
μια νομοθετική ρύθμιση που πρέπει να γίνει; Και άρα θα παίρνουμε
εντολές από το εσωτερικό περιβάλλον και από τις προσδοκίες των
πολιτών για να κάνουμε τις απαραίτητες αλλαγές στο εσωτερικό της
Διοίκησης.
Και βεβαίως δεν είναι μονάχα αυτό. Όλη αυτή η κουλτούρα που θα
αναπτυχθεί θα είναι ένα πολύ καλό έδαφος για να προχωρήσουμε και στα
δύο επόμενα βήματα της μεταρρύθμισης, που είναι ακόμα πιο δύσκολα,
που είναι η διοίκηση στόχων και αποτελεσμάτων μέσω δεικτών, αλλά και
η απαλλαγή της κεντρικής εξουσίας από όλες αυτές τις περιττές
εκτελεστικές αρμοδιότητες. Μου αρέσει να λέω τα Κέντρα Εξυπηρέτησης
Πολιτών υποκαταστήματα του κράτους. Γιατί αυτή είναι η πραγματική
τους ορολογία. Αυτό είναι που αποδίδει την ουσία τους. Όπως δηλαδή
έχουμε τα υποκαταστήματα των Τραπεζών και οι πολίτες συναλλάσσονται
για τις οικονομικές τους συναλλαγές σε οποιοδήποτε υποκατάστημα
πάνε, έτσι φιλοδοξούμε τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών να είναι τα
υποκαταστήματα του κράτους για όλες τις διοικητικές συναλλαγές των
πολιτών. Από την πιο απλή μέχρι την πιο σύνθετη. Θα δημιουργηθούν
λοιπόν τα ΚΕΠ στους Δήμους, στις Κοινότητες, στις Νομαρχίες και τις
Περιφέρειες της χώρας. Ήδη όπως είπε και ο Γιώργος Νικητιάδης έχουν
γίνει 13 ημερίδες στις περιφέρειες της χώρας. Υπάρχει μεγάλη
προθυμία από την Αυτοδιοίκηση. Το πρόγραμμα αυτό οφείλω να σας πω
ότι το παρακολουθεί προσωπικά ο Πρωθυπουργός της χώρας, αλλά και ο
Υπουργός μας το έχει αγκαλιάσει με πολύ μεγάλη αγάπη. Ο στόχος μας
είναι μέχρι τα μέσα του Ιουλίου, το πολύ μέχρι τέλους Ιουλίου 2002,
να έχουμε 300 Κέντρα Εξυπηρέτησης με 300 υποθέσεις σε όλη τη χώρα.
Στο τέλος του 2002 ο στόχος είναι να έχουμε 500 Κέντρα Εξυπηρέτησης
με 500 υποθέσεις και στο τέλος του 2003 να έχουμε 1000 Κέντρα
Εξυπηρέτησης, ένα δηλαδή τουλάχιστον σε κάθε Δήμο, με όλες τις
υποθέσεις της χώρας. Η στελέχωση των ΚΕΠ θα γίνει με έναν μικρό
πυρήνα μονίμων υπαλλήλων, με έναν μικρό αριθμό συμβασιούχων που θα
είναι και υποκινητές του προγράμματος και θα χρηματοδοτηθούν από το
πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας» μέχρι το τέλος του 2003. Θα
είναι 4 στελέχη για τους μεγάλους Δήμους και 2 για τους μικρούς
Δήμους. Θα έχουμε αποφοίτους ΑΕΙ και ΤΕΙ. Είναι ένας καινούριος
θεσμός. Περάσαμε έναν νόμο πριν από 15 μέρες. Ο θεσμός της ετήσιας
προαιρετικής θητείας όλων των αποφοίτων ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας. Είναι
στην ουσία σαν να καλούμε τους νέους να συμβάλουν σ αυτή την μεγάλη
απόπειρα της διοικητικής μεταρρύθμισης της χώρας. Και φοιτητές με
6ωρη απασχόληση και 8μηνες συμβάσεις. Αυτό το τελευταίο είναι ένα
πολύ δοκιμασμένο μέτρο. Το έχουμε κάνει για τα call center του ΟΤΕ.
Η μεγάλη ανάπτυξη του 131 έγινε από την περίοδο που θεσμοθετήθηκε
αυτό και μπήκαν νέα παιδιά, φοιτητές κι αυτό αναζωογόνησε πραγματικά
το όλο πρόγραμμα με εξαιρετικά αποτελέσματα. Για τις διοικητικές
υποθέσεις. Όλες οι υποθέσεις του κράτους αφού πιστοποιηθούν
διοικητικά - γιατί με τον νόμο προβλέπεται ότι κάθε έντυπο
ηλεκτρονικό που παράγεται θα πιστοποιείται από τους συναρμόδιους
Υπουργούς- θα ψηφιοποιηθούν και θα εισαχθούν σε ενιαία διαδικτυακή
πύλη, το portal δηλαδή του Δημοσίου, στην οποία θα έχουν πρόσβαση
όλοι οι πολίτες της χώρας. Μεταξύ των άλλων με τον τρόπο αυτόν
επιτυγχάνουμε τον μέγιστο βαθμό διαφάνειας για τη Διοίκηση, την ίση
μεταχείριση των πολιτών και την έγκυρη πληροφόρηση τους για όλες τις
διοικητικές υποθέσεις. Και κάτι άλλο επιτυγχάνουμε που είναι πολύ
σοβαρό, την άμεση επικαιροποίηση για κάθε διοικητική αλλαγή, που
κυρίως επέρχεται από κάποια αλλαγή κανονιστικής μορφής. Δηλαδή
αλλάζει ο νόμος. Έχει μετρηθεί σήμερα ότι όταν αλλάζει ένας νόμος
για να γίνει κτήμα της Δημόσιας Διοίκησης και να γίνει απολύτως
κατανοητός από τους πολίτες περνάει περίπου ένα 6μηνο. Να γίνει ο
νόμος, να πάει στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, να πάνε εγκύκλιοι κλπ.
κλπ. Τώρα αυτομάτως θα περνάει η αλλαγή αυτή στο portal και θα είναι
την επόμενη μέρα σε όλα τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, σε όλα τα
υποκαταστήματα της χώρας δηλαδή, του κράτους. Οι λειτουργίες των ΚΕΠ
έχουν την φιλοσοφία ότι οι υποθέσεις των πολιτών θα αρχίσουν και θα
ολοκληρώνονται όλες εκεί. Οι πολίτες δηλαδή που θα πηγαίνουν στα
Κέντρα θα λένε: θέλω αυτή την υπόθεση. Θέλω ας πούμε ανανέωση της
άδειας οδήγησης μου. Θα βγαίνει η κάρτα η ηλεκτρονική της ανανέωσης,
η οποία θα έχει την αίτηση του πολίτη και τα δικαιολογητικά. Η
αίτηση θα γίνεται εκεί επιτόπου και τα δικαιολογητικά θα είναι σε 3
στήλες. Η πρώτη στήλη θα είναι τα δικαιολογητικά που θα είναι μέσα
στο υποκατάστημα. Παράβολα, χαρτόσημα, ακόμα και φωτογραφίες που θα
πρέπει να βγαίνουν. Η δεύτερη στήλη θα είναι τα δικαιολογητικά που
πρέπει να προσκομίσει ο ίδιος ο πολίτης. Για παράδειγμα, μια εξέταση
γιατρού. Και η τρίτη στήλη θα είναι τα δικαιολογητικά που πρέπει να
αντληθούν από διάφορες Υπηρεσίες, που θα δίνει με εξουσιοδότηση του
πολίτη σε έναν υπάλληλο του ΚΕΠ να το κάνει για λογαριασμό του.
Αφού συμπληρωθεί ο φάκελος, θα έχει και ένα πολύ ωραίο σύστημα
παρακολούθησης του σε κάθε στιγμή, δηλαδή ο πολίτης θα μπορεί να
παίρνει και να λέει που βρίσκεται ο φάκελος μου και θα μπορούμε να
του απαντάμε ότι περιμένουμε εκείνο το δικαιολογητικό από εκείνη την
Υπηρεσία. Και βεβαίως θα τηρούνται και στατιστικά στοιχεία και ο
πολίτης θα παραλαμβάνει αυτό που θέλει ή το πιστοποιητικό ή την
άδεια ή οτιδήποτε είτε στο σπίτι του, είτε στο γραφείο του ή
οπουδήποτε αλλού επιθυμήσει. Θέλω να πω και τούτο. Αν δούμε ότι
ορισμένα προϊόντα δεν κινούνται καλά, δεν έχουν καλές δηλαδή
επιδόσεις, να έχουμε το θάρρος να τα αποσύρουμε. Θα τα αποσύρουμε
για να τα βελτιώνουμε. Όπως κάνει κάθε καλή και σοβαρή βιομηχανία
στον ιδιωτικό τομέα που βλέπει ότι ένα προϊόν της δεν πάει καλά και
λέει «αυτό το αποσύρω από την αγορά γιατί κάτι δεν πάει καλά και
πρέπει να το βελτιώσω». Ποια είναι η προσθετική αξία των ΚΕΠ;
Καλούμε για δυναμική συμμετοχή την κοινωνία των πολιτών, τους νέους
της χώρας και μην το υποτιμάτε αυτό. Μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες
παιδιά που θα περάσουν από τους νέους γκισέδες του κράτους. Τα
παιδιά με την ορμή τους, τη ζωντάνια και με τη νεότητά τους, γιατί
παρεξηγήθηκε αυτός ο θεσμός. Για φανταστείτε είναι σαν το θεσμό του
Αγροτικού Γιατρού, μόνο που στους γιατρούς είναι υποχρεωτικό, εδώ
είναι προαιρετικό. Επίτηδες στο νόμο υπάρχει η λέξη «θητεία».
Καλούμε τους νέους να θητεύσουν στην απόπειρα της μεταρρύθμισης της
χώρας. Φανταστείτε τα νιάτα μας εκεί μπροστά! Κατ αρχήν θα βλέπουν
τι είναι η διοίκηση στο σύνολό της και θα βλέπουν αν μπορούν να την
αγαπήσουν και να συνεχίσουν μετά, αν θελήσουν. Αλλά θα γνωρίσουν και
τη νοοτροπία των πολιτών της χώρας. Για σκεφτείτε πως θα τσακίσουμε
και τη διαφθορά νικηφόρα. Σήμερα που αναπτύσσεται η διαφθορά; Στην
επαφή του πολίτη με το χειριστή της υπόθεσής του. Πάει αυτός. Δεν
υπάρχει αυτό το πράγμα. Θα είναι νέοι εναλλασσόμενοι, θα είναι κι
ένας μικρός πυρήνας μονίμου προσωπικού για το δικαίωμα της
υπογραφής, αλλά στους γκισέδες μπροστά θα είναι νέα παιδιά που
συνεχώς θα εναλλάσσονται.
Τι σας έλεγα πριν; Δεν φιλοδοξούμε μόνο τα ΚΕΠ να είναι το σημείο
εξυπηρέτησης των πολιτών; Κυρίως αυτό που θέλουμε είναι να γίνουν
πραγματικά το φυτίλι που θα μεταδώσει τη φλόγα της διοικητικής
μεταρρύθμισης, μεταφέροντας την ομορφιά της από έξω προς τα μέσα,
ανασχεδιάζοντας μέσα σύμφωνα με τις επιθυμίες του έξω και θα έχουμε
το βαρόμετρο του πολίτη. Βεβαίως κυρίως θα στρώσουν το χαλάκι στο
δεύτερο κομμάτι της μεταρρύθμισης που είναι η διοίκηση στόχων και
αποτελεσμάτων. Γιατί αυτά τα υποκαταστήματα θα είναι τα πρώτα
υποκαταστήματα που θα λειτουργήσουν με ISO. Όταν περάσουν λίγοι
μήνες λειτουργίας θα βάλουμε διαδικασία πιστοποίησης ποιότητας. Στη
σημερινή εποχή δεν υπάρχει προϊόν ούτε του ιδιωτικού ούτε του
δημόσιου τομέα χωρίς να υπάρξει πιστοποίηση ποιότητας. Η πρώτη
πιστοποίηση ποιότητας θα γίνει στα υποκαταστήματα αυτά και θα είναι
ένα καλό ξεκίνημα για να προχωρήσει η διαδικασία πιστοποίησης
ποιότητας μέτρησης αποτελεσμάτων και δεικτών και σε άλλους
νευραλγικούς τομείς της δημόσιας διοίκησης. Επίσης ένα πολύ σοβαρό
είναι ότι τα ΚΕΠ θα είναι οδηγός στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Δεν
είναι τυχαίο ότι συνδέσαμε το «Πολιτεία» με την «Κοινωνία της
Πληροφορίας» που ήταν ασύνδετα μεταξύ τους. Και η «Κοινωνία της
Πληροφορίας» επίσης είναι αυτό που σας έλεγα πριν. Γιατί υπάρχει
αυτό το πρόβλημα; Γιατί γίνεται; Δεν γίνεται ως αυτοσκοπός. Γίνεται
ως μια καλύτερη μεθοδολογία, γίνεται για να έχουν κυρίως οι δημόσιοι
υπάλληλοι καλύτερα εργαλεία στα χέρια τους και οι πολιτικοί για να
παράγουν με καλύτερο τρόπο τα προϊόντα και να τα δίνουν στους
πολίτες. Το πρώτο στάδιο της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης αποτελούν τα
ΚΕΠ. Είναι πολύ μεγάλο πρόγραμμα, περίπου 60 με 70 δις από την αρχή
μέχρι την οργάνωση και των χιλίων ΚΕΠ. Προσέξτε, αυτό είναι το πρώτο
βήμα. Για κοιτάξτε τι ακολουθεί από κάτω; Ψηφιοποιημένες βάσεις
δεδομένων, ολοκληρωμένα πληροφοριακά συστήματα. Τα ολοκληρωμένα
πληροφοριακά συστήματα για παράδειγμα των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων
γιατί τα θέλουμε; Τα θέλουμε έτσι ώστε οι εντολές που θα έρχονται
από τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών και θα μπαίνουν στο εσωτερικό της
Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, μέσα από τα ολοκληρωμένα πληροφοριακά
συστήματα, να μπορούν να απαντούν πολύ πιο γρήγορα και ποιοτικότερα
στα αιτήματα των πολιτών. Επίσης έχουμε το πρόγραμμα «Σύζευξη»,
φαντάζομαι θα μας μιλήσει ο Γιώργος Νικητιάδης γι αυτό, γιατί είδα
εκεί πέρα ένα φοβερό τίτλο «Η, τώρα ή ποτέ On Line κράτος».
Θέλω να κλείσω με ένα μήνυμα αισιόδοξο. Από τη βόλτα που έκανα σε
όλη την Ελλάδα προετοιμάζοντας τη λειτουργία των ΚΕΠ είμαι πολύ
χαρούμενος για τον τρόπο που η Αυτοδιοίκηση αγκάλιασε το όλο
πρόγραμμα. Είναι κι αυτό μια καινοτομία της χώρας μας - γιατί σε
άλλες χώρες που έχουν ανάλογα, επιμέρους, γιατί καθολικό σύστημα
εφαρμογής όπως τα ΚΕΠ δεν υπάρχει πουθενά σε καμιά χώρα του κόσμου,
είναι μια καινοτομία της χώρας μας, υπάρχουν τα λεγόμενα One Stop
Shop - υπηρεσίες μιας στάσης, για κάποιες υπηρεσίες όπως είναι οι
πολεοδομίες, υπηρεσίες αγροτικής ανάπτυξης, κοινωνικών υπηρεσιών
κλπ. και πολλές φορές αυτές οι υπηρεσίες είναι είτε στην κρατική
διοίκηση είτε στον ιδιωτικό τομέα. Είναι μια μεγάλη καινοτομία για
μας που αυτό όλο το πάμε στην Αυτοδιοίκηση. Είστε τα στελέχη που
βασικά καλείστε να σηκώσετε το βάρος της μεταρρύθμισης της χώρας.
Ηθελα να συνειδητοποιήσουμε μαζί ότι τα Κέντρα Εξυπηρέτησης των
Πολιτών δεν είναι μόνο μια υπόθεση που θα δημιουργήσει καλύτερες
συνθήκες εξυπηρέτησης των πολιτών από το κράτος. Κυρίως η αξία τους
βρίσκεται στο γεγονός ότι είναι κυριολεκτικά η θρυαλλίδα που θα
ανάψει τη φλόγα της διοικητικής μεταρρύθμισης της χώρας. Για να
χρησιμοποιήσω τη φράση : «είναι τα ΚΕΠ το μόνο ταχύτερο βήμα από τη
φθορά της γραφειοκρατίας που έχουμε στη διάθεσή μας». Καλούμαστε να
κάνουμε αυτό το βήμα, να κάνουμε αυτό το άλμα, που θα είναι το άλμα
της μεταρρύθμισης της χώρας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
|