14 Δεκεμβρίου 2005

Να καθιερωθεί η αιτιώδης καταγγελία στον ιδιωτικό τομέα

Την ενίσχυση της θέσης των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα με την καθιέρωση της αιτιώδους καταγγελίας της σύμβασης εργασίας πρότεινε ο Βουλευτής Β΄Αθηνών, κ. Σταύρος Μπένος.

Συγκεκριμένα, ο κ. Μπένος πρότεινε κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή του νομοσχεδίου για τις Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς (Δ.Ε.Κ.Ο.) την καθιέρωση της αιτιώδους καταγγελίας της σύμβασης εργασίας με την επικύρωση της 158 Διεθνούς Συμβάσεως Εργασίας.

(Ακολουθεί η αγόρευση του Βουλευτή Β' Αθηνών κου Στ. Μπένου)

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΑ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ Ν΄
Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου 2005

ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρία και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να επικεντρώσω την ομιλία μου σε ένα και μόνο θέμα, που θεωρώ ότι βρίσκεται στον πυρήνα αυτού του νομοσχεδίου.

Αντηχεί ακόμα στα αυτιά μου η χθεσινή ομιλία του Υπουργού, ο οποίος με περισσή αυταρέσκεια μιλούσε για το νομοσχέδιο της μεταρρύθμισης, το σημαντικότερο μεταρρυθμιστικό νομοσχέδιο των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Μίλησε για επανίδρυση του κράτους.

Τι βρίσκεται σε αυτές τις αξίες, που υμνούσε χθες ο Υπουργός; Βρίσκεται η συμπεριφορά που επιφυλάσσει το νομοσχέδιο αυτό στους νέους εργαζόμενους. Αυτός είναι ο πυρήνας του νομοσχεδίου κατά τη γνώμη μου, αγαπητοί συνάδελφοι. Δηλαδή το γεγονός, ότι αυτοί που θα προσλαμβάνονται, οι νέοι εργαζόμενοι, προσλαμβάνονται με τις εθνικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, κύριε Υφυπουργέ, χωρίς να διευκρινίζεται αν θα ισχύουν οι κλαδικές συμβάσεις ή η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας, δηλαδή αυτή του ανειδίκευτου εργάτη. Αυτό δεν έχει διευκρινισθεί.

Και στη χώρα έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα πραγματικής υστερίας και έχουν χωριστεί οι πολίτες, ποιοι είναι υπέρ της μονιμότητας και ποιοι κατά της μονιμότητας. Έχει δημιουργηθεί ένα εκρηκτικό υπόστρωμα. Και ξέρετε, όλες οι δημοσκοπήσεις που γίνονται για τις μεταρρυθμίσεις αυτές των ΔΕΚΟ, εκεί εστιάζονται, στο γεγονός δηλαδή ότι υπάρχουν τα δύο εκατομμύρια παιδιά ενός κατώτερου Θεού, όπως είπε και ο κ. Παναγιωτόπουλος και όπως επανέλαβε χθες και ο κ. Αλογοσκούφης. Και είπαν : «Μα, οι εκατό χιλιάδες προνομιούχοι θα συνεχίσουν να είναι προνομιούχοι;» Δεν βλέπουμε τι γίνεται με τα δύο εκατομμύρια εργαζόμενους, τη «ζούγκλα», όπως την έχουν αποκαλέσει πάρα πολλοί υπουργοί;

Εγώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γι αυτό θέλω να μιλήσω, γι΄αυτή τη «ζούγκλα». Δεν θα ήμουν αντίθετος στο νομοσχέδιο αυτό - και το λέω κατηγορηματικά - αν υπήρχαν πρόνοιες, κύριε Υφυπουργέ, γι΄ αυτά τα δύο εκατομμύρια του ιδιωτικού τομέα. Αντί δηλαδή να κοιτάξουμε να συμπιέσουμε προς τα κάτω τους εργαζόμενους της χώρας - και κυρίως τους νέους εργαζόμενους - και να τους εξισώσουμε με αυτή τη «ζούγκλα», που υπάρχει σήμερα, θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα βήμα προς τα πάνω. Και επειδή δε μου αρέσει να μιλάω γενικά και αόριστα και επειδή μου αρέσει να μιλάω διαχρονικά, να ποια είναι η λύση, αγαπητοί συνάδελφοι, σ΄ αυτό το πρόβλημα. Είναι η 158 Διεθνής Σύμβαση Εργασίας. Την έχω καταθέσει πάμπολλες φορές στο Κοινοβούλιο - και με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - και θα την καταθέσω και σήμερα.

Τι λέει αυτή η Σύμβαση; Λέει ότι δεν επιτρέπεται απόλυση εργαζομένου χωρίς αιτιολογία. Δηλαδή αντιστρέφει το τεκμήριο. Σήμερα υπάρχει απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα στην ατομική απόλυση και η μόνη ασπίδα που έχει ο εργαζόμενος είναι το άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα, που όμως - προσέξτε κύριοι συνάδελφοι - μιλάει για καταχρηστική απόλυση και πρέπει να αποδείξει ο εργαζόμενος ότι απολύθηκε καταχρηστικά. Και ενώ υπάρχει αυτή η σύμβαση, που την έχουν κυρώσει σχεδόν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εμείς κωφεύουμε. Θα ήθελα να το μεταφέρετε στην Κυβέρνησή σας, κύριε Υφυπουργέ, για το πώς αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα. Και σας λέω ότι το έχω θέσει πάρα πολλές φορές από το βήμα της Βουλής.

Ακούστε μερικά σημεία της Σύμβασης, αγαπητοί συνάδελφοι.

Αρθρο 4 : «Εργαζόμενος δεν θα μπορεί να απολυθεί, αν δεν υπάρχει βάσιμος λόγος απόλυσης, που να συνδέεται με την ικανότητα ή τη συμπεριφορά του εργαζόμενου ή να βασίζεται στις λειτουργικές ανάγκες της επιχείρησης, του καταστήματος ή της υπηρεσίας».

Αρθρο 5 : Καταγράφει μια σειρά λόγων, που δεν αποτελούν βάσιμους λόγους για απόλυση. Και αυτοί είναι: Η συμμετοχή σε συνδικαλιστικές δραστηριότητες, η συμμετοχή σε διαδικασίες που κινούνται εναντίον του εργοδότη για παραβάσεις της νομοθεσίας, η φυλή, το χρώμα, το φύλο, η οικογενειακή κατάσταση, οι οικογενειακές ευθύνες, η εγκυμοσύνη, η θρησκεία, οι πολιτικές πεποιθήσεις, η εθνική προέλευση, η κοινωνική καταγωγή του εργαζομένου, η απουσία από την εργασία της μητέρας, όταν έχει άδεια μητρότητας, η πρόσκαιρη απουσία για ασθένεια και μια σειρά από άλλους λόγους.

Συνεπώς, αγαπητοί συνάδελφοι, αν θέλουμε να μιλήσουμε για μια καινούργια εποχή και για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, δεν μπορούμε να ξεχνάμε τους εργαζόμενους της χώρας, δεν μπορούμε να πετάμε στον Καιάδα κυρίως τους νέους εργαζόμενους. Φαντάζεστε με τι συνθήκες θα μπουν οι νέοι εργαζόμενοι, ύστερα από αυτό το νομοσχέδιο;

Γι'αυτό λοιπόν δεν μπορώ να αντιληφθώ την αυταρέσκεια της Κυβέρνησης. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω, όταν μιλούν τα στελέχη της Κυβέρνησης για μια μεγάλη μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Αγαπητοί συνάδελφοι, οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες δικαιώνονται είτε κοινωνικά, είτε πολιτικά, αλλά κυρίως ηθικά. Και τέτοιες περγαμηνές δεν διαθέτει αυτό το νομοσχέδιο.

Ελπίζω, αγαπητέ κύριε Υφυπουργέ, να μεταφέρετε την πρόταση που σας έκανα στην Κυβέρνηση, για να περάσει επιτέλους στο νομοθετικό οπλοστάσιο της χώρας αυτή η προστασία κυρίως των νέων εργαζομένων μέσω της 158 Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας.

Σας ευχαριστώ.

(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Σταύρος Μπένος καταθέτει για τα Πρακτικά το κείμενο της προαναφερθείσας 158 Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας, καθώς και αποσπάσματα Πρακτικών από ομιλίες του στην Ολομέλεια, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)