28/2/2007

ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ: Παρακαλώ όσοι θα πάρουν από εδώ και πέρα το λόγο, επειδή έχουμε παρεκκλίνει κάπως από το πρόγραμμα να είναι όσο γίνεται πιο σύντομοι, θα μιλήσουν οι εκπρόσωποι των κομμάτων. Δεν έχει έλθει ακόμα ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, το λόγο έχει ο κύριος Σταύρος Μπένος, εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, επιτρέψτε μου να προσθέσω και ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς του οποίου η περιβαλλοντολογική ευαισθησία είναι δεδομένη.

Σ. ΜΠΕΝΟΣ: Ευχαριστώ πολύ για τη πρόσκληση. Ευχαριστώ το Γιώργο το Βότση για την εισαγωγή του. ʼλλωστε με το Γιώργο εδώ και τρεις δεκαετίες αγωνιζόμαστε μαζί για τα ζητήματα του περιβάλλοντος. Θέλω να σας μιλήσω από καρδιάς και θέλω να μιλήσω για την επόμενη ημέρα. Γιατί όλα όσα έχουν ειπωθεί για το 24 και τις προηγούμενες εβδομάδες και μήνες, αλλά και σήμερα δεν χρειάζονται επαναλήψεις. Εγώ, Γιώργη Βότση, είμαι πιο αισιόδοξος από σένα και απευθυνόμενος σε όλους εσάς έχω απόλυτα τη πεποίθηση ότι η σημαντικότερη νίκη του οικολογικού κινήματος στο μεταπολιτευτικό κύκλο ήταν αυτή που ζήσαμε τις προηγούμενες εβδομάδες.

Τη ζήσαμε δηλαδή, με τη μορφή μιας πολιτικής κρίσης που ξέσπασε στο κεντρικό πολιτικό σύστημα, που διαπέρασε όλα τα κόμματα και καθόρισε και θα καθορίζει στο διηνεκές - κατά τη γνώμη μου - τις πολιτικές εξελίξεις. Αυτό είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα που πιστεύω ότι πρέπει να στρέψει πλέον τις οικολογικές οργανώσεις από μια στάση αμυντική που είχαν μέχρι σήμερα, σε μια στάση επιθετική. Ήταν πολύ λογικό να υπάρχει μια αμυντική στάση, η οποία κυρίως είχε προμετωπίδα της, ως τεταμένη σημαία της, τη μη αλλαγή του άρθρου 24, που ήταν ο βασικός πυλώνας για τη διατήρηση του περιβάλλοντος στη πατρίδα μας, αλλά νομίζω ότι είναι η ώρα να έχει μια στροφή επιθετική.

Θέλω, πολύ σύντομα, να σας κάνω μία εκ βαθέων ανάλυση της πολιτικής πραγματικότητας, θέλω να δώσω μετά τα ψήγματα αυτής της επιθετικής πολιτικής που πιστεύω ότι πρέπει να έχει από εδώ και εμπρός το οικολογικό κίνημα, διακριτό μέρος του οποίου, είστε σήμερα όλοι εσείς.

Το τι γίνεται σήμερα στη πολιτική αποτυπώνεται πολύ ανάγλυφα από το χθεσινό διάλογο ανάμεσα στους κ.κ. Δήμα και Σουφλιά. Είναι οι δύο νοοτροπίες που συγκρούονται και συγκρούονται οριζόντια, εξαιρώ την αριστερά η οποία είναι συμπαγής και συνεπής διαχρονικά, μιλώ για τα δύο Κόμματα εξουσίας.

Τι είπε δηλαδή, ο κύριος Δήμας; Είπε ότι πρέπει να γίνει Υπουργείο Περιβάλλοντος παντοδύναμο, με οριζόντιες πολιτικές, που να επηρεάζει το σύνολο των πολιτικών της χώρας, όπως είναι στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επικαλέστηκε ότι ένα από τα δύο- τρία μεγάλα παγκόσμια προβλήματα αν εξαιρέσουμε δηλαδή, τα θέματα τα γενικότερα της παγκοσμιοποίησης και της φτώχειας είναι και τα ζητήματα του περιβάλλοντος και το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Τι απάντησε ο κύριος Σουφλιάς; Ποτέ δεν θα γίνει αυτό, γιατί σε αυτή τη χώρα, μας είπε ο κύριος Σουφλιάς, άμα θα γίνει αυτό, τότε δεν πρόκειται ποτέ να προχωρήσουν τα μεγάλα έργα. Αυτή είναι η νοοτροπία, η οποία έχει εμπεδωθεί από την εποχή του αείμνηστου Τρίτση και μετά. Οι μόνες αναλαμπές που ζήσαμε στη χώρα μας και ήταν αναλαμπές που είχαν πραγματικές πολιτικές περιβάλλοντος ήταν στο κύκλο της Νέας Δημοκρατίας, η εποχή για μόλις ενάμισι, δύο χρόνια του Στέφανου του Μάνου και εν συνεχεία του Αντώνη Τρίτση.

Για όσους και όσες δεν γνωρίζετε και είστε νεώτεροι, εγώ τη περίοδο εκείνη ήμουν δήμαρχος και τα ζούσα και όταν είχα την ομπρέλα πραγματικά μιας πολιτικής περιβάλλοντος μπορούσα και εγώ να καλπάζω στη πόλη μου και μετά ένιωσα εντελώς κενός, όταν εκπαραθυρώθηκε ο Αντώνης Τρίτσης, σας θυμίζω ότι ο μεν Στέφανος Μάνος αναδομήθηκε, γιατί δεν άντεξε τις πιέσεις ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο δε Αντώνης Τρίτσης αναδομήθηκε και αυτός με μία επιστολή του αείμνηστου του Ανδρέα του Παπανδρέου που του έλεγε «έγραψες ιστορία», αλλά προσέξτε, δύο πολιτικοί άνδρες αυτού του διαμετρήματος και ο Καραμανλής που είχε κάνει το 24 δεν μπόρεσαν να αντέξουν τις πολιτικές περιβάλλοντος της εποχής εκείνης.

Αυτό λοιπόν, αυτή η νοοτροπία που υπάρχει, έχει ενδυναμωθεί δυστυχώς από δύο γεγονότα στη πατρίδα μας. Το ένα είναι ότι υπάρχει συνύπαρξη των δημοσίων έργων με το περιβάλλον. Υπόψη ότι σε καμία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν υπάρχει Υπουργείο Δημοσίων Έργων. Σε καμία χώρα. Και το άλλο είναι ότι, αυτό που είπανε και πολλοί ομιλητές και η κα Μάρω Ευαγγελίδου που μίλησε πριν, αλλά και ο κ. Γιώργος Παπαδημητρίου που μίλησε, για την επιχειρησιακή πλευρά του νομοθετικού μας οπλοστασίου, δηλαδή, δεν αρκεί να κάνουμε ένα νόμο, πρέπει να τον υπερασπιζόμαστε και πολιτικά και επιχειρησιακά.

Τι συνέβη στη πατρίδα μας; Μας ήλθε πρώτα η προγραμματική κουλτούρα με τα προγραμματικά πλαίσια στήριξης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, υιοθετήσαμε αυτή τη κουλτούρα και μετά δυστυχώς το περιβάλλον και οι πολιτικές περιβάλλοντος έγιναν θεραπαινίδες των δήθεν προγραμμάτων των μεγάλων έργων της χώρας. Είναι η νοοτροπία που τόσο ανάγλυφα εξέφρασε ο κύριος Σουφλιάς και θα θέλαμε να είμαστε πολύ ειλικρινείς μαζί σας και η οποία υπάρχει και σε ένα πολύ μεγάλο στελεχιακό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει δηλαδή και στα δύο μεγάλα Κόμματα. Κρατήστε λοιπόν, αυτό.

Κρατήστε όμως και κάτι άλλο. Τι αποτύπωμα αφήνουν οι πολιτικές εξελίξεις τώρα στη πατρίδα μας; Αυτή τη στιγμή. Όταν φύγει το θέμα της παιδείας από τη μέση και εάν δεν πάμε σε εκλογές, θα έλθει μεγαλοπρεπώς το θέμα του περιβάλλοντος. Με ποιο τρόπο; Σας απαριθμώ. Βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση ο νόμος για τον αιγιαλό και για τη παραλία. Συγκρατήστε το αυτό.

Ο κύριος Σουφλιάς ανακοινώνει, το ανακοινώνει εδώ και δύο χρόνια και πρόκειται να έλθει σύντομα στη Βουλή, το ειδικό χωροταξικό σχέδιο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και για τον τουρισμό. Για να δούμε λοιπόν, τι σημαίνουν αυτές οι νομοθετικές πρωτοβουλίες και πώς σχετίζονται με το άρθρο 24. Ξέρετε ποια είναι τα δύο μεγάλα επιχειρησιακά σχέδια της κυβέρνησης; Το ένα είναι πολύ θετικό, αλλά κινδυνεύει και αυτό να ενοχοποιηθεί, είναι ότι πρέπει οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, έχουμε δεσμευτεί, από το 11% που είναι σήμερα να πάνε στο 20% του ενεργειακού ισοζυγίου μέχρι το 2010 και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προχωρήσουν ταχύτατα τα προγράμματα αιολικής ενέργειας.

Αλλά με τον τρόπο που γίνεται το χωροταξικό σχέδιο κινδυνεύουν να ενοχοποιηθούν. Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει ο υποκείμενος σχεδιασμός. Η κα Ευαγγελίδου το είπε πριν. Δεν μπορεί να σταθεί δηλαδή, ο χωροταξικός σχεδιασμός, που είναι σε κλίμακες μιας, και είστε ειδικοί το λεω, 1 προς 1.000.000, τόση είναι η κλίμακα του εθνικού και των ειδικών χωροταξικών σχεδίων.

Ενώ οι κλίμακες του ΣΧΟΑΠ και των πολεοδομικών σχεδίων είναι σε κλίμακες 1 προς 20.000.000, 1 προς 25.000 και θέλουν τη βάσανο και του πολεοδομικού σχεδιασμού και της δημόσιας διαβούλευσης και της εμπλοκής των θεσμών και των τοπικών κοινωνιών, για να πάμε πραγματικά σε πολύ μεγάλα και σημαντικά έργα, όπως είναι ένα μαζικό πρόγραμμα για την αιολική ενέργεια. Αυτή είναι η αθώα η καλή πλευρά του ζητήματος. Ακούστε τώρα και τη κρίσιμη πλευρά του ζητήματος.

Το μεγαλύτερο σχέδιο στη Νέα Δημοκρατία, δεν σας κρύβω και σε ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, εγώ είμαι από εκείνους που το καταπολεμώ, που ακόμα δεν έχει πάρει δημοσιότητα, είναι το πρόγραμμα κατασκευής 1.000.000 παραθεριστικών κατοικιών, προκειμένου να διατεθούν σε πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως δεύτερη κατοικία.

Για την προώθηση αυτού του σχεδίου δεν υπάρχει διαθέσιμη γη, η οποία θα αναζητηθεί κυρίως σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους , είτε παράκτιες, είτε γειτνιάζουσες στο δασικό μας πλούτο. Υπόψη ότι το σχέδιο αυτό το έχουν προωθήσει και άλλες χώρες, όπως π.χ. η Ισπανία και τώρα οι Ισπανοί προσμετρούν τις οδυνηρές συνέπειες από την υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Έχουν θυσιάσει τους μεγαλύτερους οικολογικούς θησαυρούς τους στο βωμό αυτού του σχεδίου. Συνεπώς, για δείτε αυτές τις δύο νομοθετικές ρυθμίσεις πώς έρχονται και συγκλίνουν. Ακτές και αιγιαλός από τη μια μεριά, δασικές εκτάσεις από την άλλη με την απειλή του αποχαρακτηρισμού με το άρθρο 24 στο επίκεντρο του «μεγαλόπνοου» αυτού σχεδίου. Ξέρετε η απειλή της οικοδόμησης των συνεταιρισμών είναι ασήμαντη μπροστά σε αυτό το σχέδιο και μπροστά σε αυτή τη μεγάλη απειλή, η οποία σας λέω ότι έχει πολλούς οπαδούς. Είναι η επίσημη θέση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά έχει ένα μεγάλο κομμάτι οπαδών και στο ΠΑΣΟΚ. Για μένα αυτή είναι η πολύ μεγάλη απειλή.

Συνεπώς, για μένα όλα τα άλλα είναι παρανυχίδες μπροστά σε αυτή τη μεγάλη απειλή. Βεβαίως τώρα, αυτό το σχέδιο με την εξέλιξη που έχει το 24, αναστέλλεται κατά κάποιο τρόπο, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι η μεγαλύτερη απειλή για να αναζωπυρωθεί στο μέλλον.

Ερχόμαστε τώρα στο δια ταύτα. Τι σημαίνει ένας προσανατολισμός σε μια επιθετική πολιτική. Σημαίνει επιτέλους ότι αντί να λέμε δεν πρέπει να αλλάξει το 24, να κάνουμε αυτό που είπε ο Γιώργος ο Παπαδημητρίου στην εισήγησή του, να πιέσουμε ώστε η χώρα να αποκτήσει επιτέλους πολιτικές περιβάλλοντος και αυτές οι πολιτικές να είναι από κορυφαίες πολιτικές της χώρας. Και τι σημαίνει πολιτικές περιβάλλοντος.

Κατ' αρχήν σημαίνει ένα ρωμαλέο Υπουργείο Περιβάλλοντος, το οποίο να είναι μέσα στη πρώτη τριάδα των Υπουργείων σε δύναμη και σε οντότητα. Τι σημαίνει ένα Υπουργείο Περιβάλλοντος, έτσι για να το πούμε πολύ απλά, για να μην το λέμε μόνο έτσι θεωρητικά και διακηρυκτικά; Σημαίνει πριν από όλα να έχει τη δυνατότητα να κάνει πολιτικές γης. Για να κάνεις πολιτικές γης πρέπει να έχεις την ευθύνη για το σύνολο της γης στη χώρα. Σήμερα ξέρετε ότι είναι κατακερματισμένη αυτή η πολιτική γης σε τρία διαφορετικά Υπουργεία. Το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει το κτηματολόγιο, το Υπουργείο Γεωργίας έχει τα δάση και το Υπουργείο Οικονομικών έχει τον αιγιαλό και τη παραλία.

Αν λοιπόν, δεν έλθουν αυτά όλα σε ένα Υπουργείο να υπάρχει μία ενιαία πολιτική γης, να κινηθούν ταυτόχρονα όλα αυτά τα πράγματα και με μία ματιά στην οποία το πρώτο λόγο θα έχει η ματιά η περιβαλλοντολογική και όχι η κερδοσκοπική, όπως θέλει το Υπουργείο Οικονομικών να έχει έσοδα για παράδειγμα, από το ξεπούλημα των ακτών και τη κατάργηση, γιατί στο νομοσχέδιο αυτό καταργείται η παραλία. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ότι χρειάζεται, να το πω έτσι πολύ απλά, γιατί είστε άνθρωποι που κατανοείτε αυτές τις ορολογίες, η απεικόνιση της γης από ένα ενιαίο υπουργείο και πάνω σε αυτή την απεικόνιση να έλθουμε να εφαρμόσουμε όσα λέει το άρθρο 24. Τι λέει δηλαδή; Να βάλουμε κανόνες επάνω στη γη.

Δηλαδή, να δημιουργήσουμε χρήσεις γης σε όλη τη χώρα, όπως υπάρχει σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τότε όλα αυτά τα προβλήματα που έχουν αναδειχτεί θα παύσουν να υπάρχουν, για τα οποία προβλήματα βεβαίως καταφέραμε να κάνουμε το Συμβούλιο της Επικρατείας και το 5ο τμήμα, να τους κάνουμε τους ανθρώπους από δικαστές πολιτικούς ακτιβιστές, γιατί αυτό έγιναν οι άνθρωποι.

Δηλαδή, το κενό της πολιτικής το δικό μας, προσπάθησαν να το καλύψουν εκείνοι και από πάνω τους κτυπάγαμε. Κάναμε δηλαδή, τους πολίτες να αυθαιρετούν και τους δικαστές τους κάναμε πολιτικούς ακτιβιστές.

Φανταστείτε λοιπόν, ένα Υπουργείο, το οποίο θα έχει όλη τη πολιτική γης και το οποίο θα οργανώσει επιχειρησιακά, γιατί οπλοστάσιο νομοθετικό θα είναι, όπως είπε ο κύριος Παπαδημητρίου, τη χωρική οργάνωση της χώρας, όλοι όμως μαζί, όχι να λεμε κάνουμε εκείνο το ειδικό χωροταξικό όπως ταιριάζει στα επενδυτικά σχέδια. Δηλαδή, όχι να δώσουμε απλώς χωροταξική ελευθερία στο επενδυτικό κεφάλαιο, γιατί περί αυτού πρόκειται, αλλά να κάνουμε και τον υποκείμενο σχεδιασμό, όλο το σχεδιασμό μαζί. Μα, πώς έκανε ο αείμνηστος Τρίτσης την ΕΠΑ; Την επιχείρηση πολεοδομικής ανασυγκρότησης. Μια τέτοια επιχείρηση χρειάζεται για το σύνολο της οργάνωσης του χώρου, αφού όμως έχουμε την απεικόνιση της γης. Αυτό σε ό,τι αφορά τη χωροταξία και τη πολεοδομία.

Αλλά υπάρχουν και τα υπόλοιπα ζητήματα του περιβάλλοντος, τα οποία και αυτά θέλουν ένα Υπουργείο να τα συντονίζει, που σήμερα είναι 4, 5, 6 Υπουργεία για τη κάθε πολιτική περιβάλλοντος. Για παράδειγμα στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, το ξέρετε ότι εμείς ξεκινήσαμε από μία πολύ καλή βάση, μετά τη Συμφωνία του Κιότο.

Έπρεπε δηλαδή, να μην αυξήσουμε πάνω από το 25% τις εκπομπές. Το ξέρετε ότι ήδη έχουν φτάσει στο 25% και ο κύριος Δήμας προχθές είπε ότι θα φτάσουμε στο 40%. 31% σήμερα. Ποιος λοιπόν, θα το συντονίσει αυτό το πράγμα; Ποιος θα μειώσει τις εκπομπές; Το ξέρετε ότι ήλθε ρύθμιση στη Βουλή προ τριών εβδομάδων, που απαλλάσσει τη ΔΕΗ, παρά το κανονισμό το κοινοτικό κανονισμό που υπάρχει, να πληρώνει πρόστιμο για τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα; Εν όψει της απελευθέρωσης της ενέργειας έγιναν όλα αυτά.

Αμα λοιπόν δεν υπάρχει ένα ρωμαλέο Υπουργείο που να βάλει σε μεγάλη προτεραιότητα τα θέματα της κλιματικής αλλαγής πώς θα γίνει; Να σας φέρω ένα άλλο παράδειγμα. Έχουμε την αλλαγή της κοινής αγροτικής πολιτικής. Και λεμε πια ότι πρέπει να πάμε σε ποιοτικές καλλιέργειες. Ποιος θα διαχειριστεί αυτό το μεγάλο ζήτημα; Ένα αδύναμο Υπουργείο Γεωργίας; Ή ένα ρωμαλέο Υπουργείο Περιβάλλοντος θα πρέπει από άκρη σε άκρη σε όλη αυτή τη χώρα να προωθήσει τις βιολογικές καλλιέργειες και τα συστήματα διαχείρισης για πιστοποιημένες καλλιέργειες ποιότητας.

Ποιος θα προωθήσει μετά τις πράσινες τεχνολογίες και τη πράσινη οικονομία, εάν δεν υπάρχει ένα ρωμαλέο Υπουργείο; Τα λέω όλα αυτά γιατί νομίζω ότι έχει αλλάξει η σελίδα. Και αυτή η σελίδα άλλαξε επιτέλους μετά από το μακροχρόνιο οικολογικό κίνημα που έκανε τη μεγάλη του, τη πρώτη του μεγάλη κατά τη γνώμη του πολιτική νίκη. Εγώ πιστεύω λοιπόν, βαθύτατα ότι πρέπει να περάσουμε από την άμυνα στην επίθεση και αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να επενδύσουμε σε όλους τους αγώνες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα με έναν τρόπο αισιόδοξο και επιθετικό. Σας ευχαριστώ θερμά.