«Αυτό είναι ένα ψεύτικο δίλημμα και οφείλεται στις ανεπάρκειες της εφαρμογής των πρώτων φάσεων του θεσμού.

Και να κάνω κι ένα σχόλιο για να είναι απολύτως σαφής η δήλωσή μου: Αν πάμε μόνο στον Καποδίσστρια 2 και στην ανακοίνωση για τις 16-17 υπερνομαρχίες -γιατί περί αυτού πρόκειται- με ταυτόχρονη διατήρηση των 13 κρατικών Περιφερειών και με τη λειτουργία των 5 υπερπεριφερειών με άλλοθι τα Κοινοτικά Προγράμματα, τότε θα πάμε σε έναν απλό εντυπωσιασμό για τον Καποδίστρια 2 και τα πράγματα στη χώρα μας σε ό,τι αφορά τη διοικητική μεταρρύθμιση θα είναι πάρα πολύ πίσω.

Μιλάμε πια για τον απόλυτο κρατικισμό. Τώρα, ένας δήμος ισχυρός μπορεί να δημιουργήσει μέσα του τέτοιες δομές που οι πολίτες να είναι απολύτως ικανοποιημένοι με την εξυπηρέτησή τους. Οπως για παράδειγμα τα ΚΕΠ που με ένα τερματικό μπορείς να τα πας μέχρι την τελευταία παλιά κοινότητα και να εξυπηρετούνται οι πολίτες.

Να σας φέρω ακόμα ένα παράδειγμα από την περιοχή που ζω τώρα, τη Μάνη, την οποία λατρεύω και προσπαθώ όπου μπορώ να βοηθάω στην περιοχή. Μου θυμίζει λοιπόν η Μάνη τώρα τα πρώτα μου χρόνια ως δημάρχου Καλαμάτας, με την έννοια ότι τώρα η Μάνη έχει τρία κορυφαία προβλήματα: Υδρευση, αποχέτευση (δηλαδή όλο το φάσμα των στερεών και υγρών αποβλήτων) και το κορυφαίο που είναι η πολεοδομική και χωροταξική της οργάνωση. Ο δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο λοιπόν, όσο πρόθυμοι και ικανοί κι αν είναι, είναι πολύ δύσκολο να τα βγάλουν πέρα με τόσο θηριώδη έργα εδώ στην περιοχή. Ενώ ένας Δήμος Καλαμάτας νομίζω, μέσα σε έναν ορίζοντα τετραετίας, μπορεί να τα λύσει αυτά τα προβλήματα. Οχι μόνο από την άποψη της οικονομικής οντότητας που θα έχει ο δήμος, αλλά και της μεγάλης εμπειρίας που έχει συσσωρευτεί και του κύρους ενός μεγάλου δήμου».

«Είναι το γεγονός ότι στη νοοτροπία των δημάρχων αυτό που λέμε μεταρρύθμιση δεν έχει περάσει, με την έννοια ότι οι δήμαρχοι έχουν μείνει στα στερεότυπα του δημάρχου - εργολάβου της δεκαετίας του '70 και του '80. Δεν έχουν περάσει στον καινούργιο φρέσκο αέρα της αυτοδιοίκησης που είναι η παροχή υψηλού επιπέδου υπηρεσιών. Η άσκησή τους σ� αυτό περαιώνεται στο κομμάτι του αθλητισμού του πολιτισμού και λίγο των κοινωνικών υπηρεσιών. Η φιλοδοξία τους θα έπρεπε να είναι άλλη. Αν με ρωτούσες τι θα με έλκυε αν σήμερα ήμουνα δήμαρχος, θα σου έλεγα οι πολίτες μου να μπορούν να εξυπηρετούνται για όλες τις υποθέσεις τους στα όρια του δήμου με ένα υψηλό επίπεδο παροχής υπηρεσιών. Το κράτος από τη φύση του, στην ουσία, προορίζεται για να προσφέρει τρία μεγάλα πράγματα στους πολίτες: Πρώτον, να οραματίζεται και να διορθώνει τις δημόσιες πολιτικές. Δεύτερον, να παρέχει υψηλού επιπέδου περιφερειακή ανάπτυξη - που είναι έργο κυρίως της αιρετής περιφέρειας, για αυτό και τα γεωγραφικά σύνορα εδώ πρέπει να είναι μεγάλα, για να έχει ακριβώς νόημα το να σχεδιάζεις. Γιατί όταν σχεδιάζεις έναν εθνικό δρόμο δεν είναι δυνατόν να σχεδιάζεις σε επίπεδο νομού, αλλά της Περιφέρειας.

Τρίτον, είναι ένα υψηλό επίπεδο παροχής υπηρεσιών που τώρα με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση οφείλουμε να τους δώσουμε - στο χαμηλότερο δυνατό σημείο που είναι οι δήμοι. Αλλά και οι δήμοι μέσα τους πρέπει να έχουν τη νοοτροπία της δικής τους αποκέντρωσης, και να μην αρκούνται να να δίνουν τις υπηρεσίες από το κέντρο, αλλά να τις πάνε σε κάθε χωριό».