Θέατρο Μάνης, σύγχρονο στα πρότυπα των αρχαίων

Εφημερίδα "ΘΑΡΡΟΣ - Καθημερινή εφημαρίδα της Μεσσηνίας"
30 Σπτεμβρίου 2012

Λίγοι γνωρίζουν την ύπαρξή του και ακόμα λιγότεροι όσοι το έχουν δει. Πρόκειται, όμως, χωρίς  υπερβολή, για ένα από τα σημαντικότερα σύγχρονα ελληνικά θέατρα, στα πρότυπα των αρχαίων, σε μια από τις πιο ειδυλλιακές περιοχές, όχι μόνο της Μεσσηνίας, αλλά ολόκληρης της Ελλάδας.

Στο Καμπανάρι της Μάνης τα τελευταία χρόνια δεσπόζει το Ανοικτό Θέατρο Μάνης, που δυστυχώς ακόμα δεν έχει παραδοθεί στο κοινό, αν και θα μπορούσε να έχει ολοκληρωθεί, μιας και ελάχιστα έχουν απομείνει.

Η κατασκευή ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια, ενώ τα δύο τελευταία είναι ολοκληρωμένο στο μεγαλύτερο μέρος. Έκτοτε, η πρόοδός του έχει «παγώσει».

Ξεκίνησε με πρωτοβουλία του τότε υφυπουργού Εσωτερικών, Σταύρου Μπένου και της αρχιτέκτονος Αγγελικής Κελεπούρη και συνεχίσθηκε από τις Δημοτικές Αρχές, καποδιστριακές αρχικά και τώρα καλλικράτειες.

Η πορεία του
Γνωρίζοντας όλη την πορεία του έργου, ο Σταύρος Μπένος μας «μετέφερε» 10 περίπου χρόνια πριν, σε μια ημερίδα στη Μάνη από την αρχιτέκτονα Αγγελική Κελεπούρη και το ΣΑΔΑΣ για το κτιστό περιβάλλον της Μάνης. Η ημερίδα περιλάμβανε και τον πολιτισμό της Μάνης, ενώ μαζί με τον Σταύρο Μπένο έκαναν έρευνα για τον εν λόγω τομέα. Η κα Κελεπούρη είναι αυτή που εντόπισε και τη θέση για τη δημιουργία του θεάτρου, ενώ σε αυτή την ημερίδα «έπεσε ο σπόρος» της ιδέας.
Η Περιφέρεια ενέκρινε τα πρώτα χρήματα για να γίνει η μελέτη, ενώ μετά από διαγωνισμό το έργο ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Μάνος Περάκης με μεγάλη εμπειρία στα σύγχρονα θέατρα με στερεότυπα των αρχαίων θεάτρων. Πρόκειται για τον αρχιτέκτονα που στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Κίνας κλήθηκε να κατασκευάσει ένα θέατρο εκεί.
«Και ο ίδιος έμεινε έκθαμβος από το χώρο, όταν είδε τη μαγική θέα σε όλο το Μεσσηνιακό κόλπο, τον Ταΰγετο πίσω και δίπλα το βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Και η μεγάλη του αγωνία ήταν η ένταξη του θεάτρου στο περιβάλλον. Στα 2/3 του θεάτρου δεν πειράχθηκε τίποτα από το περιβάλλον. Μόνο σε ένα μικρό κομμάτι χρειάσθηκε να γίνουν κάποιες εκσκαφές. Σε ένα απόκρημνο, δύσκολο σημείο, η έννοια του μελετητή ήταν να μην πειραχθεί το περιβάλλον και να ενσωματωθεί το έργο σε αυτό», σχολίασε ο κ. Μπένος.

Από τα σημαντικότερα
Επόμενος αγώνας για τη συνέχιση του έργου ήταν η «μάχη», όπως τη χαρακτήρισε ο κ. Μπένος, στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο του υπουργείου Πολιτισμού, που διήρκεσε ένα χρόνο: «Το ΚΑΣ ήθελε ένα μνημείο μικρότερου μεγέθους και εμείς ένα έργο βιώσιμο. Είχα στο μυαλό μου πάντα το κάστρο της Καλαμάτας και το εύρος που χρειάζονται ορισμένες εκδηλώσεις. Τελικά καταφέραμε το θέατρο να έχει 1.600 θέσεις, ενώ μπορεί να υποδεχτεί και Λυρικό Θέατρο. Οι δε υποδομές και οι μηχανολογικές του εγκαταστάσεις είναι εξαιρετικές. Πιστεύω ότι είναι από τα σημαντικότερα σύγχρονα θέατρα που έχει ο ελληνικός χώρος».
Στη χρηματοδότηση εν συνεχεία βοήθησε και ο υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος, ενώ ακολούθως με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Λεύκτρου πάρθηκε δάνειο από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.
«Καλή τύχη» του έργου ο κ. Μπένος χαρακτήρισε και τον εργολάβο που το ανέλαβε, τον κ. Ηλία Ψυχογιόπουλο.
Τα τελευταία δύο χρόνια το έργο βρίσκεται στην τελική μορφή και θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί. Ωστόσο, όπως επιβεβαίωσε και ο κ. Μπένος σε ερώτησή μας, υπήρξαν «αυτοδιοικητικές φωνές» που το αμφισβήτησαν και το χαρακτήρισαν έργο πολυτελείας, με αποτέλεσμα να χαθεί σημαντικός χρόνος.
Το τελευταίο θέμα που πρέπει να εξετασθεί σοβαρά, όπως υπογράμμισε ο κ. Μπένος, είναι η χρήση του:
«Διαισθάνομαι ότι το θέατρο αυτό θα γίνει το μήλον της έριδος, όχι μόνο για τα εγχώρια, αλλά για τα διεθνή σχήματα. Δεν είμαι της άποψης ότι πρέπει να αποξενωθούν οι τοπικές πολιτιστικές δυνάμεις, κάθε άλλο. Υπάρχει χρόνος και χώρος γι’ άλλους. Θέλει μόνο μια ταξινόμηση του χρόνου και του χώρου και της έντασης των εκδηλώσεων».

Της Βίκυς Βετουλάκη

Το δημοσίευμα